Dom drewniany – Bieżuń (pow. żuromiński)

[skowron1980]

Od kilku lat zdarza mi się co jakiś czas przejeżdżać przez Bieżuń. To malownicze miasteczko z dobrze zachowanym historycznym układem przestrzennym i licznymi, charakterystycznymi dla zabudowy małych miast zabytkami architektury. Od pewnego czasu jednak ze zgrozą obserwuję postępującą degradację budynku, który moim zdaniem był prawdziwą ozdobą miejscowości, a ponadto stanowił (mimo wszystko wciąż jeszcze stanowi) ciekawy przykład drewnianej małomiasteczkowej zabudowy mieszkalnej.
Dom o którym piszę znajduje się przy ulicy Sierpeckiej. Wzniesiono go w 1905 roku dla przedsiębiorcy Ludwika Węglewskiego i był to wówczas największy drewniany dom w mieście. Zwróciłem na niego uwagę już parę ładnych lat temu - stał niezamieszkany, jednak wciąż jeszcze w bardzo dobrym stanie (oczywiście jak na stuletni drewniany budynek). Kiedy ok. dwóch lat temu zauważyłem prace porządkowe na otaczającej dom posesji pomyślałem, że ktoś wreszcie ma pomysł na zagospodarowanie tego ciekawego zabytku. Jakież było moje zdziwienie kiedy przejeżdżając za którymś razem zauważyłem uszkodzony narożnik domu. Jak się okazało uszkodzenie powstało przypadkiem (?!) podczas prac porządkowych. Właściciel nie zdecydował się na naprawę, ani nawet zabezpieczenie powstałej wyrwy, która sukcesywnie się powiększała. Potem w domu wybito okna, wyrwano drzwi, część wewnętrznych ścian została zburzona. Dom postoi jeszcze rok, a potem runie lub jako zagrażający bezpieczeństwu zostanie rozebrany. Właściciel posesji zyska pustą działkę o świetnej lokalizacji, z którą nareszcie będzie mógł zrobić to co już dawno sobie zaplanował, a w bieżuńskim Muzeum Małego Miasta dowiemy się, że kiedyś przy ulicy Sierpeckiej stał piękny drewniany dom przedsiębiorcy Węglewskiego, ale się rozpadł. Ze starości...

[bobola]

Dobrze, że utrwaliłeś to co jeszcze stoi

[kotek]

Bardzo szanuję działalność Muzeum Małego Miasta w Bieżuniu (to piękne, że taka mała mieścinka posiada taką instytucję), ale niestety i jak zawsze wszystko rozbija się o pieniądze ....

[skowron1980]

Absolutnie się zgadzam. Nie oskarżam też nikogo, tylko wskazuję paradoks - w mieście gdzie Muzeum Małego Miasta funkcjonuje, niszczony jest obiekt, który stanowi sztandarowy przykład małomiejskiej zabudowy. Przy okazji można zadać pytanie: czy nie istnieją narzędzia, które mogły w porę położyć kres temu barbarzyńskiemu procederowi? Przecież mamy tu do czynienia z celowym niszczeniem obiektu wpisanego do rejestru zabytków! Nawet jeśli uznamy, że za dzisiejszy stan domu odpowiada nieszczęśliwy zbieg okoliczności w połączeniu z niszczycielskim działaniem sił przyrody (no jasne...), to jak mogło dojść do bezkarnej likwidacji otaczającego budynek ogrodu, który także był objęty opieką konserwatorską? Czy to niedoskonałość polskiego prawa, czy opieszałość służb powołanych do egzekwowania tego prawa?