Tradytor | forum

W Gutowie-Górkach funkcjonował wiatrak należący do rodziny Załuszkiewiczów. Jak podaje P. Gąsiorowski, został on przerobiony na młyn napędzany energią elektryczną. Stoi on na prywatnym, ale nie ogrodzonym terenie, stąd łatwy do niego dostęp.

Potężna pierwocina koźlaka. Potrzeba, czas i pomysłowość właściciela zaowocowała we właściwym praktycznie momencie (rok1962) by wykorzystać starą konstrukcje na rentowny warsztat pracy unikając interwencji konserwatora zabytków. Pewno dzięki temu możemy jeszcze dziś widzieć oczyma wyobraźni stary koźlak z czterema ogromnymi łopatami kręconymi przez wiatr. Cymesem jest jednak Twój strzał w kierunku wimpla – wiatrowskazu, na którym zapisano Λ-Ω, początek i koniec, 1892 - 1962.
Po raz pierwszy widzę tego typu rozwiązanie dwa i jednym, połączenie krzyża z wiatrowskazem. Ciekawe czy i jak doniośle skrzypi, przed oliwieniem przegubów przez burzę lub deszcz.

Nieostatni

Dziękuję Zbyszku za ten temat, dziękuję Jerzy za piękny komentarz. I mam niespodziankę. Zarówno dla pierwszego jak i drugiego przedmówcy. Cztery archiwalne zdjęcia wiatraka z Gutowa-Górek.
Pierwsza para wykonana w 1959 roku (a więc przed przebudową) przez Z. Świechowskiego, druga przez wspominanegoo już na forum S. Płuciennika w 1980 roku. Zdjęcia pochodzą z archiwum konserwatora w Płocku.

1959: 1980: Aż trudno uwierzyć, że to ten sam obiekt!

Mam jeszcze porcję trzech zdjęć innego wiatraka, ale podpisanego również jako Gutowo, ale jest stanowczo innym obiektem niż ten (52.755980, 19.848694).

Być może był też w okolicy inny koźlak, ale ja go nie namierzam na ten moment.

Piękne uzupełnienia zarówno w treści (Nieostatni) jak i w formie zdjęć (Thomas) dodające kolorytu - mimo, że zdjęcia czarnobiałe - temu wątkowi. Dziękuję.

Piękna kolekcja zdjęć. Mnie najbardziej "rajcuje" 01 z 1959r. Jego profil to potęga o mocy pewnie czterech-sześciu rączych mustangów w zaprzęgu dyliżansu pocztowego. Cieszą takie zbitki historyczne i doskonale prezentują się na łamach Tradytora. Oby jak najwięcej perełek zanotowanych w mazowieckim pejzażu i Tu zabukowanych dla pamięci.
Z uchylonym kaszkietem pozdrowienia śle - szczęść Wam Boże!

Nieostatni