Zamek krzyżacki (ruiny) - Mała Nieszawka (pow. toruński)
: śr cze 15, 2016 12:09 pm
W miejscu obecnej Małej Nieszawki w Średniowieczu istniała Nieszawa. To tu istnieje pozostałość po zamku krzyżackim, który jest najstarszym zamkiem krzyżackim na ziemiach polskich. Pierwsza drewniano-ziemna warownia stanęła w tym miejscu w 1230 roku dla rycerzy Zakonu Najświętszej Marii Panny, którzy przybyli tu w liczbie siedmiu. Na ich czele stał mistrz Herman von Balk.
W 1269 roku zamek został zniszczony, ale w połowie XIV wieku został on odbudowany, już jako murowany. W skład całego zespołu obronnego wchodził zamek właściwy oraz usytuowane od północy podzamcze z młynem, piekarnią, browarem, łaźnią i wozownią. Podczas wojny 1409-1411 warownię nieszawską opanowały wojska Władysława Jagiełły, lecz na kanwie porozumień pierwszego pokoju toruńskiego powróciła ona w ręce Zakonu. Po kolejnym konflikcie polsko-krzyżackim w 1424 r., na mocy zawartych porozumień warownia została rozebrana.
Dzisiaj jedyną pozostałością po zamku jest niewielkie wzniesienie, zakrzaczone, zadrzewione i zachwaszczone. Mino tego daje się zauważyć relikty fundamentów i fragmenty murów. Dotarcie do niego nie jest proste, zwłaszcza o tej porze, gdy pole otaczające zamek jest obsiane zbożem, a nie prowadzi tam żadna droga. Zaznaczyć należy, że zamek znajduje się na prywatnym terenie i raczej w celu zwiedzenia tego miejsca wskazane byłoby wejście w kontakt z właścicielami, aby nie zadeptywać upraw.
W 1269 roku zamek został zniszczony, ale w połowie XIV wieku został on odbudowany, już jako murowany. W skład całego zespołu obronnego wchodził zamek właściwy oraz usytuowane od północy podzamcze z młynem, piekarnią, browarem, łaźnią i wozownią. Podczas wojny 1409-1411 warownię nieszawską opanowały wojska Władysława Jagiełły, lecz na kanwie porozumień pierwszego pokoju toruńskiego powróciła ona w ręce Zakonu. Po kolejnym konflikcie polsko-krzyżackim w 1424 r., na mocy zawartych porozumień warownia została rozebrana.
Dzisiaj jedyną pozostałością po zamku jest niewielkie wzniesienie, zakrzaczone, zadrzewione i zachwaszczone. Mino tego daje się zauważyć relikty fundamentów i fragmenty murów. Dotarcie do niego nie jest proste, zwłaszcza o tej porze, gdy pole otaczające zamek jest obsiane zbożem, a nie prowadzi tam żadna droga. Zaznaczyć należy, że zamek znajduje się na prywatnym terenie i raczej w celu zwiedzenia tego miejsca wskazane byłoby wejście w kontakt z właścicielami, aby nie zadeptywać upraw.