Pałac Juliusza Heinzla-Piotrkowska 104 Łódź

[Margos]

Ulica Piotrkowska gromadzi na swym prawie pięciokilometrowym przebiegu budowle ilustrujące rozwój łódzkiej architektury od jej dziewiętnastowiecznych po czątków po czasy współczesne. Wśród nielicznych już dziś tkackich domów, dziesiątków pałaców, kantorów i kamienic znajdują się wybitne przykłady architektu ry rezydencjonalnej. Zalicza się do nich niegdysiejsza rezydencja Heinzlów przy Piotrkowskiej nr 104, którą dziś zajmuje Urząd Miasta Łodzi. Rozłożysta fasada, obejmująca zwielokrotnioną szerokość tkackiej dział ki, przesłania położone z tyłu zabudowania dawnej fabryki, założonej w 1866 roku, przekształconej później na biura magistrackie. Pamiętajmy, iż lokalizacja obiek tów przemysłowych - w tym przypadku tkalni i farbiar-ni wyrobów wełnianych - przy pryncypialnym trakcie Łodzi nie była niczym nadzwyczajnym w dobie żywio łowego rozwoju miasta.

Twórcą wielkiej fortuny i właścicielem pałacu był Juliusz Heinzel (1843-1895), syn przybyłego z Dolnego Śląska majstra tkackiego. Przemysłowiec ten doszedł do wielkiej fortuny w ciągu niewielu dziesięcioleci dru giej połowy XIX wieku. Ukoronowaniem jego kariery było zakupienie dóbr Hohenfels w Turyngii, a wraz z nimi tytułu barona. Rezydencja wzniesiona została w 1882 roku, zapewne według projektu Hilarego Majewskiego, przez budowniczego Ottona Gehliga. Siedziba składała się z trzech członów - środkowego, będącego właściwą rezydencją i symetrycznie rozlokowanych po jej obu stronach bliźniaczych oficyn. Pierwotnie roz­dzielały je wjazdy bramne zaopatrzone w bogate kute kraty. W końcu lat międzywojennych bramy zabudo wano i elewacja frontowa uzyskała zachowany do dziś wygląd. Jej urodę docenić można zwłaszcza po ostat niej renowacji, podczas której pałac otrzymał nową kolorystykę. Na osi budowli, ponad gzymsem koronują cym znajduje się grupa rzeźbiarska - przedstawiająca alegorię przemysłu i handlu. Podobne motywy umie­szczono na położonych niżej płycinach.

Żródło : wirtualna Łódź