Dembińscy, do których należał pałac, zlecili jego zaprojektowanie Władysławowi Marconiemu (dziwnie znajome nazwisko
) i Zbigniewowi Hendelowi. Projekt powstawł jeszcze w XIX wieku, a inspiracją dla niego były francuskie siedziby magnackie. W parku otaczającym pałac znajdują się drzewa czasem dużo starsze od niego. Np. liczący sobie 300 lat platan. Dembińscy opuścili swą rezydencję w 1939 roku. Budynek zajął Wehmacht, który usunął z pałacu resztę pozostającej w nim rodziny Dembińskich i zorganizował tu swoje koszary. Gospodarstwo Dembińskich zostało zarekwirowane i przekształcone w niemiecki Liegenschaft. Stan ten utrzymywał się do początku roku 1945 gdy w budynku pałacu Armia Czerwona umieściła na parę miesięcy swój szpital. Niszczejący budynek wyremontowano w 1948 i oddano na potrzeby szkoły rolniczej. Ta zajmowała go do roku 1987 gdy przeniosła się do nowo wybudowanego budynku stary pozostawiając siłom natury. Przeciekający dach spowodował zapadnięcie się drewnianych stropów. I w tym stanie pałac dotrwał do dnia dzisiejszego. Spadkobiercy dawnych właścicieli nie odzyskali posiadłości mimo starań. Samorząd sprzedał pałac w roku 2004. Jak podano na stronie samorządu, ratowano w ten sposób dziedzictwo kulturowe. Jak zwykle nie ratowano go za darmo ale tym już się nie można pochwalić.
Kawałek parku.
Wiele drzew opatrzono taką informacją:
Bynajmniej park i pałac to nie wszystko co może nas tu zatrzymać. Kawałek gospodarstwa też przyciąga wzrok.
I kościół.
