Pałac Mniszchów - Dęblin (pow. rycki)

[trobal]

W roku 1747 na miejscu dawnego dworu w Dęblinie wybudowano barokowy pałac. Jego projektantem był prawdopodobnie Paweł Antoni Fontana. Już w latach siedemdziesiątych tego samego wieku dokonano przebudowy pałacu, w stylu klasycystycznym. Autorem zmian był Dominik Merlini. W tym samym czasie pałac otoczono parkiem w stylu francuskim projektu Jana Christiana Schucha. Ok dziesięciu lat później parku nadano styl angielski za sprawą Dionizego Mac Clair'a. Kolejna przebudowa pałacu to już połowa XIX w. Pałac utracił wtedy attykę i większość wyposażenia wywiezionego przez Paskiewiczów do Homla gdzie mieściła się ich rodowa siedziba. Paskiewiczowie także dobudowali przed frontem pałacu dwie oficyny.

Wycofujące się z dęblińskiej twierdzy w 1915 roku wojska rosyjskie spaliły pałac. Odbudowy dokonano w latach 1924-1927. Autorem projektu stworzonego z myślą o umieszczeniu w pałacu szkoły lotniczej funkcjonującej dotąd w Grudziądzu był Antoni Dygat. Kolejne zniszczenia przyniosła następna wojna światowa. Odbudowy dokonano w latach pięćdziesiątych XX wieku. W budynku umieszczono wtedy Klub Garnizonowy. Kolejny remont przeprowadzono w roku 1980 odkrywając we wnętrzach fragmenty starych polichromii. Pałac posiada w swoim prawym parterowym skrzydle salę balową. Początkowo była to sala teatralna. Park zdziczał ale zachowały się w nim stare drzewa posadzone jeszcze w XVIII wieku.

Tył pałacu ze stawem





Sala balowa



Jedna z oficyn z połowy XIX wieku



Front pałacu pomiędzy oficynami



I znów ta ładniejsza tylna strona





W maju roku 1783 po wypadku w pałacu, gdy doszło do śmierci człowieka w wyniku porażenia piorunem (kilka innych porażonych osób przeżyło), zamontowano pierwszy w Polsce piorunochron. Instalacją kierował królewski astronom i zarazem proboszcz pobliskiej Stężycy - ksiądz Jowin Fryderyk Bończa Bystrzycki. Instalacja piorunochronów na Zamku Królewskim w Warszawie często podawana jako najwcześniejsza w kraju miała miejsce w sierpniu tego samego roku. Tak przynajmniej wynika z raptularza wydatków króla Stanisława.