Tradytor | forum

Nazwa Żukowo-Wawrzonki pojawiła się już na forum w kontekście wsi Gilino. Przyszedł więc czas na wątek poświęcony majątku w Żukowie[Wawrzonkach. Na przestrzeni wieków wśród właścicieli wsi bądź jej części wymieniani są: Jakub Eliaszowicz, Andrzej Strusiewicz, Przedbor, Feliks Wawrzyniec, Wojciech, Felicja, Kosma z Ciecierska. Być może od ww. Wawrzyńca pochodzi drugi człon nazwy – Wawrzonki.
W skład zespołu podworskiego wchodzi dwór (ok. 1935), park, 2 budynki mieszkalne (pocz. XX w.), spichlerz murowany, obora murowana (pocz. XX w.), chlewnia murowana, stodoła (pocz. XX w.), kuźnia murowana (ok. 1900), lodownia murowana (pocz. XX w.), warsztaty techniczne murowane (ok. 1955). Źródło http://g.ekspert.infor.pl/p/_dane/akty_ ... 1/4475.pdf podaje, że przy dworze stoi jakaś kamienna rzeźba, ale jej nie zauważyłem. Obecnie budynki gospodarcze wykorzystywane są przez prywatne gospodarstwo rolne.

zbyszekg9 pisze:przy dworze stoi jakaś kamienna rzeźba, ale jej nie zauważyłem

Podczas kolejnej wizyty w Wawrzonkach napotkaliśmy z Majsterkiem figurę stojącą w północnej części parku przy samym ogrodzeniu. Być może to ona była przedmiotem opisu we wskazanym źródle.

I malutka lekcja ikonografii specjalnie dla Zbyszka [!].

Mimo maryjnego przemalowania figury (jak ja uwielbiam twórczość domorosłych konserwatorów ) oryginalna polichromia wcale tak się nie prezentowała. Nie jest to bowiem figura Matki Bożej. Jest to święta Teresa z Lisieux! (swoją drogą niezwykle rzadki przypadek figury tej XIX-wiecznej świętej w przestrzeni przydrożnych kapliczek i figur. Dziękuję bardzo za ten trop. Poproszę tylko GPS!)

Oczywiście święta Teresa była karmelitanką bosą, a więc w oryginale była (powinna być?) w brązowym habicie, z białym szkaplerzem, czarnym welonie na głowie, pod którym byłby biały, obejmujący również szyję kaptur. Obecny błękitny płaszcz powinien zastąpiony być "wyjściowym" płaszczem karmelitańskim w kolorze białym (opcjonalnie beżowym). Zamiast żółtych kwiatków powinien być oczywiście pęk czerwonych (opcjonalnie różowych) róż. No, ale święta Teresa stała się Matką Bożą... jaki piękny przykład nadawania nowych znaczeń starym nośnikom wartości religijnych!

Jeszcze raz dziękuję!

PS. Pozostaje pytanie - skąd w Żukowie święta Teresa? Znamy jakąś bogobojną Teresę będącą może współwłaścicielką majątku?

Thomas pisze:I malutka lekcja ikonografii specjalnie dla Zbyszka [!]

Czuję się wyróżniony.

Thomas pisze:Jest to święta Teresa z Lisieux!

Spójrz Tomku, jakie miałem wyczucie, nie pisząc czegoś w rodzaju "figura maryjna". Wiedziałem, że jest tu coś nie tak (ten atrybut). Dziękuje za kolejną lekcję i pozdrawiam.

Zbyszku, cieszę się, że to "wyczucie" zaczyna się pojawiać. To dobrze wróży właśnie zauważyłem brak ukonkretyzowania, co dało mi myśl - "ach! może się zastanowił czy to aby na pewno MB" fajnie

Piotrze, dziękuję serdecznie za lokalizację. A dodatkowo i szczególnie za określenie "świętej Teresy od posta" bardzo mi się podoba

Niezwykłe rzeczy się dzieją!
Coś wskazuje mi na to, że prawdopodobnie ktoś opiekujący się świętą Teresą z Żukowa-Wawrzonek przeczytał nasz post i dzięki temu zyskała ona w ostatnich latach (prawie) właściwe ubarwienie!
Zniknęła jej "maryjność", a pojawiła się karmelitańska biel i brąz. Nawet dotychczasowe forsycje (?) zamieniły się w czerwone, kanoniczne róże. Brawo dla osoby, która wykazała takie chęci!

A nawet jeśli za dużo "sprawczości" przypisuję tradytorowym dyskusjom, nie zmienia to faktu, że sięgnięto do Żywotów Świętych i Wielkiej Teresie przywrócono właściwe barwy. Można by jeszcze dopracować kwestię która część stroju powinna być brązowa, a która nie, ale nie ma to na ten moment wielkiego znaczenia! Brawo! A Święta Teresa niech oręduje! Dodam jeszcze aktualne ujęcie dworu z perspektywy z jakiej Teresa nań spogląda.

Tu w Żukowie Wawrzonkach jest miejsce dla rotmistrza Witolda Gorzechowskiego ps. "Stary", który zginął w Powstaniu Warszawskim i jego żonę pisarkę Jadwigę z Gajewskich. Majątek Karsy w którym został on opisany, był później własnością jego siostry Janiny Karoliny zamężnej z Jerzym Roszkowskim. Według przekazu rodzinnego, po wszystkim, czyli po II Wojnie Światowej, ci którzy ocaleją umówieni byli na spotkanie właśnie w Żukowie Wawrzonkach. Zjazd rodzinny był bardzo krótki, gdyż zostali oni ostrzeżeni przed planowaną na następny dzień akcją UB w celu ich aresztowania.

Zaraz po wojnie był w Żukowie stary modrzewiowy dwór podobno rozebrany na opał przez miejscowych