Dworek został wzniesiony w poł. XIX w., na zachodnich wówczas peryferiach Kutna. Istnieje też teza, że budowa miała miejsce pod koniec XVIII wieku, a w połowie XIX wieku była to jedynie odbudowa po pożarze. Budynek został wzniesiony z drewna modrzewiowego (stąd jego potoczna nazwa: dworek modrzewiowy) w stylu klasycystycznym, a swoją formą architektoniczną nawiązuje do staropolskiej rezydencji szlacheckiej. Jeszcze w latach 90. XX wieku w najbliższym otoczeniu dworku stała drewniana stodoła oraz kamienna piwnica.
Na przełomie XIX i XX wieku dworek należał do rodziny Chlewickich. Okres od początku XX w. do 1938 r., kiedy właścicielami dworku byli Zofia i Zygmunt Chlewiccy należał do najlepszych w jego dziejach. Oboje byli niezwykle zasłużonymi dla Kutna osobami i należeli do elity kulturalnej miasta. Zygmunt od pocz. XX w., z ramienia władz samorządowych Kutna, był taksatorem (inspektorem) ubezpieczeniowym. Przez wiele lat w pomieszczeniach dworku mieściło się jego biuro.
Podczas I wojny światowej Zygmunt Chlewicki był członkiem Komitetu Obywatelskiego. Równocześnie był niezwykle aktywnym miejscowym działaczem politycznym Narodowej Demokracji. Od 1915 r. przez wiele lat, z ramienia tej partii, był ławnikiem miejskim (członkiem zarządu miasta). Ponadto był również aktywnym działaczem społecznym, członkiem wielu stowarzyszeń (Towarzystwo Teatralno-Muzyczne, Ochotnicza Straż Pożarna – członek zarządu, Komisja Rozbudowy Gimnazjum w Kutnie) oraz uczestnikiem różnorodnych akcji charytatywnych (zbiórka na Wojsko Polskie i jego wyposażenie, remont kutnowskiego kościoła, rozbudowa gmachu miejscowego gimnazjum) i działań kulturalnych w Kutnie. Również jego małżonka Zofia była aktywną działaczką kutnowskich organizacjach społecznych i uczestniczką wielu akcji charytatywnych. Przez wiele lat pełniła funkcję sekretarza Polskiego Czerwonego Krzyża, była członkiem Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Kutnie, Polskiej Macierzy Szkolnej – skarbnik. Przyczyniła się do powstania kutnowskiego sierocińca.
Od początku XX w. i w okresie II Rzeczypospolitej obiekt częściowo wykorzystywany był jako stancja dla zamiejscowej młodzieży pobierającej nauki w mieście. Kolejną właścicielką dworku była Maria Ostrowska, która w 1948 r. kupiła całą nieruchomość od rodziny Chlewickich. W 1987 r. obiekt został zakupiony przez Urząd Miejski w Kutnie i wkrótce potem został przekazany w administrację i użytkowanie Towarzystwu Przyjaciół Ziemi Kutnowskiej.
W roku 2012 w Dworku została przeprowadzona rewitalizacja, po której miejsce to przeznaczono na galerię sztuki i rękodzieła oraz siedziby stowarzyszeń o charakterze kulturalnym.
W oparciu o: http://www.tpzk.eu/viewpage.php?page_id=46
Dwór Chlewickich - Kutno
Moderator: zbyszekg9
Dwór Chlewickich - Kutno
- Załączniki
-
- 332. Kutno. Dworek modrzewiowy (Chlewickich).JPG (355.94 KiB) Przejrzano 2526 razy
-
- 333. Kutno. Dworek modrzewiowy (Chlewickich).JPG (337.77 KiB) Przejrzano 2526 razy
-
- 334. Kutno. Dworek modrzewiowy (Chlewickich).JPG (352.1 KiB) Przejrzano 2526 razy
-
- 335. Kutno. Dworek modrzewiowy (Chlewickich).JPG (294.71 KiB) Przejrzano 2526 razy
Re: Dwór Chlewickich - Kutno
Więcej na temat historii dworu w: Lesiak H. "Z dziejów dworu, siedziby Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Kutnowskiej" Kutnowskie Zeszyty Regionalne (t.XVI, 2012).
Chociaż nie skończysz ciągle rób,
Ciebie, nie dzieło, weźmie grób,
A choć na ziemi krótko nas,
Czas wszystko skończy, bo – ma czas.
K. Brodziński (1791-1835)
Ciebie, nie dzieło, weźmie grób,
A choć na ziemi krótko nas,
Czas wszystko skończy, bo – ma czas.
K. Brodziński (1791-1835)
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 3 gości