Tradytor | forum

Dzięki zbyszekg9!!!
Miodzio jest mieć tak wspaniale zaopatrzony kufer zdobyczami z wypraw historyczno - turystycznych. To co pokazujesz, to prawdziwy, niepowtarzalny już dzisiaj skarb. To ślad rzeczy minionej, być może jedynie dostrzeżonej i zapisanej Twoim spojrzeniem i obiektywem. Podejrzewam, iż może to być autentyk 120 - 150 latek. Rozpiętość dolnego ramienia w stosunku do górnego odcinka belki pionowej(proporcje) wskazują, iż krzyż Karawaka była wysoka, przynajmniej raz, a może i dwa ponownie wkopana. Jest to wysoka, piaszczysta skarpa, podcięta wodą Skrwy i profilowana wiatrami wschód - zachód. W tych warunkach(względnie suchy piasek) smołowana dębina może długo stać. Zdjęcie, które pokazujesz wiele mówi o jakości użytego drewna, śladach czopowania poprzeczek, zachowana resztka cynowej pasyjki Chrystusa, to pewnie ślad ponownego podniesienia krzyża. Nie napiszę, że wznoszę modły za pomyślność Twej sobotniej wyprawy. Wiem, że będą udane zdjęcia nowej karawaki w bezlistnym sztafażu, a może i z meandrem kapryśnej Skrwy.

Nieostatni

A oto i zdjęcia karawaki z Parzenia-Janówka, która zastąpiła starą, zniszczoną. Mnie bardziej zachwyciła wcześniejsza, ta jest taka "bez wyrazu". Dosłownie kilka metrów w kierunku skarpy i otwiera się widok na dolinę Skrwy (na specjalne życzenie Nieostatniego - pozdrawiam serdecznie). Skarpa jest rzeczywiście wysoka, a widok imponujący, czego zdjęcia naturalnie nie oddadzą.

Metalowa karawaka w Worowicach (pow. płocki).

Główczyn (pow. płocki) - interesującym zabytkiem we wsi jest stara karawaka. W 2012 lub 2013 roku starą karawakę, naruszoną zębem czasu, zastąpiła nowa. Stary krzyż stoi obok oparty o drzewo.

Stara Biała (pow. płocki) - krzyż choleryczny stoi na terenie jednej z posesji, leżącej niemalże w centrum wsi.

Adamowa Góra (pow. sochaczewski) - jak podaje źródło http://echopowiatu.pl/kultura/mlodziesz ... ki-cz-1-2/, krzyż upamiętnia epidemię cholery, jaka nawiedziła te okolice prawdopodobnie w 1852 roku. Wielu mieszkańców wsi zmarło. Zaraza ustąpiła w momencie, gdy miejscowi wybudowali dwuramienny krzyż. Jak wieść niesie, krzyż miał najpierw ramiona równe, dopiero przy kolejnej konserwacji, otrzymał dzisiejszy wygląd. Krzyż ma ponad 5 metrów wysokości, a że stoi na niewielkim wzniesieniu, dodatkowo wydaje się wyższy. Wykonano go z metalowego profilu o przekroju kwadratu i pomalowano na brązowy kolor. Wokół znajduje się metalowe ogrodzenie, pomalowane na brązowo i biało. Mnie zastawia co innego, mianowicie czy to wzniesienie jest naturalne, czy też może to być ziemia usypana na ciałach zmarłych?

Akacje(?) w tle stoją na rozległej, nieregularnej "górce" o względnej wysokości 1,2 - 2.0m zdj.029. Raczej nie jest to sztuczny nasyp. Sądząc po grubości kłody w tzw. pierśnicy i rozpiętości korony, to pewnikiem można by się doliczyć powyżej 120 pierścieni przyrostów letnich. Wybrano pod krzyż "górkę", gdyż horyzontalnie miał On większy zasięg osłony przed "morowym powietrzem" i dzięki temu lepiej spełniał pokładane w Nim nadzieje. Konstruktor nowej Karawaki umiejętnie rozwiązał przekrój ramion krzyża naśladując drewniany prototyp. Dzięki temu zupełnie inaczej jest odbierany przez widzów. Stał się jednocześnie ochroną dostojnych akacji przed piorunami, współpracując z św. Florianem. Myślę, że nie poślizgnąłem się na pochylni dżender, pozwalając sobie na takie porównania. Wybaczcie.

Nieostatni

Budy Stare (pow. sochaczewski) - krzyż choleryczny będący wspomnieniem zmarłych w wyniku zarazy. Pierwotnie krzyż był konstrukcji drewnianej, a powstał w 1852 roku, w czasie największego nasilenia cholery. Jak mówią tutejsi mieszkańcy, był to najpierw zwykły krzyż, dopiero potem dołożono krótszą belkę na znak pamięci ofiar epidemii z Bud Starych. W 1995 roku miejsce drewnianego zajął, imponujący swą wielkością, metalowy krzyż, na którym umieszczono tablicę ze stosownym napisem.
Za: http://echopowiatu.pl/kultura/mlodziesz ... czki-cz-3/

Fantastyczne rozdanie, wybór drogi - znowu "fuks".
Kapitalna tablica memoratywna. Źródłosłów nawiązujący do odległych w czasie i miejscu pierwocin nazwy hiszpańskiego miasteczka Caravaca gdzie Ten dwuramienny krzyż w 1545 roku zatrzymał i obronił mieszkańców przed "morowym powietrzem". Pierwszy raz czytam zapisane przez Ciebie słowa " 1852 KARA WIELKA 1962 " - sto dziesięć lat, szmat czasu(Powstanie Styczniowe 1863-64; I WŚ; Wojna polsko - bolszewicka1920; II WŚ i 1962) data której nie mogę rozebrać. Ciekawe?

Nieostatni

Krzyż choleryczny stojący w Popłacinie (pow. płocki). Na popłacińskim krzyżu zachowały się dość wyraźne litery, które są pierwszymi literami modlitwy.

Piękna, stara karawaka stoi w dzielnicy Borowiczki przy ul. Zarzecznej, niedaleko posesji, na terenie której rośnie pomnikowy dąb Wojciech.

Skępskiej karawaki w naszej kolekcji chyba jeszcze nie było. Zatem niech będzie w wydaniu "bardzowczesnoporannym". Krzyż stoi przy ulicy Sierpeckiej. Data umieszczona na krzyżu (2000 r.) mówi, że wtedy to dokonano wymiany starego drewnianego krzyża, na nowy, również drewniany. Jego poświęcenie nastąpiło dokładnie 14 września 2000 roku. Poświęcenia dokonali proboszcz Piotr Brzezik i ksiądz Paweł Biedrzycki.

Krzyż choleryczny w Bielsku, o którym na poprzedniej stronie wspominał Nieostatni, przywołując ciekawy artykuł o "dziwnych krzyżach". Ten bielski został ustawiony w 1804 roku.

Kolejna karawaka do naszej kolekcji. Tym razem to wieś Sejkowice leżąca w gminie Pacyna w powiecie gostynińskim.

Kamienne Brody (pow. lipnowski) - karawaka, nówka sztuka.

Generalnie rzecz ujmując, zastanawiające jest to, że karawaki są podobne do pierwotnych krzyży prawosławnych...

Powiększamy kolekcję. Tym razem o krzyż stojący w Starym Duninowie, tuż przy DK62.

Arcelin (pow. płoński). Tu przy ul. Bitwy Arcelińskiej stoi krzyż choleryczny, wystawiony na pamiątkę przejścia epidemii. W 1991 roku krzyż został odnowiony lub też zastąpił wcześniej istniejący krzyż.

W tym samym Arcelinie stoi kapliczka Matki Boskiej, której zwieńczenie stanowi krzyż dwuramienny.

Następna stoi przy wjeździe do miejscowości Świeryż Pierwszy ( pow. łowicki ). Tuż obok karawaki znajduje się kapliczka z 1882 roku.