Tradytor | forum

Mamy już Nepomuki, Floriany, Frasobliwych myślę, że przyszła pora wyodrębnić MADONNY, ale nie te z kościelnych ołtarzy, tylko w postaci figur i figurek znalezionych pod gołym niebem.
Na początek figura z 1765 r. stojąca obok katedry w Żywcu.

Dobrze, że Pan założył taki temat. Już dawno o tym myślałem. Ale chciałem wyodrębnić Madonny Skępskie od pozostałych, ale... niech tak zostanie

Ja na początek dodam rzeźbę - najcenniejszy eksponat nowo powstałej Galerii rzeźby Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu.

Pieta z Lutocina.
Datowana różnie - na XV, czasem na XVI wiek.
Według badaczy początkowo była elementem nastawy ołtarzowej, potem trafiła do przydrożnej kapliczki (pewnie w XIX wieku). Do lat 70-tych tamże się znajdowała. Poddana była nieco nieudolnej konserwacji na początku XX wieku przez jakiegoś miejscowego twórcę (dodana głowa i ręce Chrystusa - nieproporcjonalne). Na początku lat 70-tych rzeźbą znajdującą się w Lutocinie (pow. żuromiński) zainteresowało się raczkujące wówczas Muzeum Etnograficzne w Sierpcu. Mieszkańcy zgodzili się oddać rzeźbę do Muzeum, pod warunkiem wykonania kopii. Takiej podjął się znany rzeźbiarz lokalny - Jan Krajewski z Zawidza - wtedy mieszkańcy oddali gotycką pietę.

Dziś jest dumą MWM w Sierpcu:

Ponad stuletnia Madonna z nagrobka na płockim cmentarzu katolickim.

Śmiem twierdzić, że na jednym z sierpeckich nagrobków widziałem identyczną. Miałem ją gdzieś na zdjęciu w analogowych czasach, ale nie jestem w stanie jej znaleźć.

Wiem. Thomas już kiedyś śmiał to stwierdzić...

A więc i Madonna z nagrobka Tuzińskich z cmentarza w Sierpcu:

NMP Skępska z płockiej kapliczki nad Parową, niestety obecnie pozbawiona korony.

Matka Boża w grocie z otoczaków. Figura z Międzybrodzia Żywieckiego.

Warszawa - Krakowskie Przedmieście. Skwer Hoovera.
Figura Matki Bożej Passawskiej.
Najstarszy po Kolumnie Zygmunta(1644r.) warszawski pomnik wzniesiony w 1683r., jako wotum dziękczynne za ocalenie od zarazy w 1677r. i za zwycięstwo Jana III Sobieskiego w odsieczy pod Wiedniem. Fundator i wykonawca słynny rzeźbiarz i architekt Józef Belotti. Nazwa pochodzi od cudami słynącego obrazu w Pasawie Niemcy, wiernej kopii Lukasa Cranacha Starszego z 1537r. z kościelnego obrazu w Insbrucku. Figura w sposób prawie cudowny przetrwała bombardowanie miasta 1939r., Powstanie Warszawskie i systematyczne wyburzenie, na rozkaz Hitlera. Nawet komuna nie śmiała Jej dotknąć. Niezmiennie od 328 lat spogląda na Katedrę, Stare Miasto i Zygmuntowską Kolumę. Nieostatni

Fascynująca historia tego pomnika.

Warszawa - Nowe Miasto.
Madonna.
W tym roku 13 czerwca upływa 600 lat od powstania parafii Nawiedzenia NM Panny. Kościół był wielokrotnie burzony, grabiony, palony, odbudowywany, przebudowywany. Na terenie przed kościołem w 1870r. z fundacji rzemieślników i wytwórców branży metalowej powstała figura Matki Bożej z Dzieciątkiem, dłuta znanego warszawskiego kamieniarza i rzeźbiarza, właściciela kamieniołomów w Szydłowcu, Aleksandra Sikorskiego, prowadzącego w 60-tych latach XIXw renowację Kolumny Zygmunta III Wazy, kiedy to wymieniono ją na granit włoski.
I ta Madonna cudownie ocalała (!)wśród zgliszcz i ruin jakie pozostawili hitlerowcy w Warszawie. Jest całkowicie autentyczna mimo swych 140 lat. Wertując strony "netu" spotkałem się z stwierdzeniem: - "Wzniesienie przed kościołem posągu NMP Łaskawej dłuta rzeźbiarza Sikorskiego z fundacji okolicznych fabryk metalurgicznych." Zdecydowanie inaczej przedstawiana jest postać NMP Łaskawej, na oryginale obrazu z Faenzy(Włochy) trzymającej w dłoniach połamane strzały "gniewu Bożego". Podobnie wygląda statua NMP Łaskawej, pochodząca z XVIIw, noszona w procesjach jako feretron w Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej Patronki Warszawy.
Sadząc z inskrypcji wyrytej na trzonie kolumny Księga Madrości: rozdział 24 wiersz24 (Ekkl R24 W24) Ja, Matka pięknej miłości, i bogobojności, i uznania, i nadziei świętej, skłaniał bym się do określenia figury jako wizerunku Matki Bożej Szkaplerznej. Podobnie, choć w pozycji siedzącej przedstawiona jest statua Królowej Karmelu w Bazylice na Górze Karmel. Prawą ręką wręcza szkaplerz, u stóp aniołki, putta. Nieostatni

Dlaczego kiedyś potrafiono rzeźbić piękne pomniki? Teraz stawia się na cokoły sztampową tandetę, dotyczy to figur NMP ale najbardziej rzuca się to w oczy, oglądając wątek Floriany.
Przykro też oglądać koszmarnie wykonane, ale z brązu, pomniki JP II.

bobola pisze:Dlaczego kiedyś potrafiono rzeźbić piękne pomniki? Teraz stawia się na cokoły sztampową tandetę, dotyczy to figur NMP ale najbardziej rzuca się to w oczy, oglądając wątek Floriany.
Przykro też oglądać koszmarnie wykonane, ale z brązu, pomniki JP II.

Oooo tak, zgadzam się z panem.
Błękitne "Niepokalane", stawiane w co drugiej kapliczce aż odrzucają. Floriany - też zgadza się. Ale niestety co racja z "papieżami" też niestety sprawy źle się mają.

Zjawisko takie dostrzegam również przechadzając się po współczesnych nekropoliach. Każdy nagrobek identyczny. Sztuka kamieniarska, tak przecież rozwinięta na płockim mazowszu, no i w ogóle, zanikła i została totalnie zapomniana. Proszę - udajcie się do współczesnego kamieniarza i poproście o wykonanie nagrobka z piaskowca na cokole z rzeźbą anioła czy rzeźbionym krzyżem... niestety nic się w takiej sprawie nie da zrobić. Dzisiejsi kamieniarze potrafią składać "skrzynki" z granitowych płyt. Żal serce ściska...

Madonna o zmierzchu, na Skarpie w Płocku. Nowa figura na starym postumencie pomnika, który w XIX w. postawili Górniccy.

Służew nad Dolinką. Moja prywatna, nie wiem czy Taka istnieje(?) Madonna Służewska.
Kiedy na warzywniczo cebulowych włościach Mokotowa wyrosły Stegny, św. Katarzyna stała się moją parafią, a piaskowcowa, nie malowana Madonna Służewska stojąca na drobno brukowanej kocim łbem, wiewrzchowinie kościelnego wzgórza, odpustowego majdanu, początku i końca procesji Bożego Ciała, przyciągała zawsze wiernych swym dostojeństwem i pięknem. Pędzlowany retusz miał pokryć wykwity i przebarwienia solne, stanowić namiastkę czynności konserwatorskich, ale inwencja "konesera sztuki" bogatym kolorytem uziemiła subtelne odczucia pierwotnego artysty, wydobyte dłutem z naturalnego kamienia. Powalająca jest zjadliwa zieleń kolumny. Myślę iż i kolejni zstępni fundatorów znaleźli się po stronie cienia, co zaoszczędziło im szczególnych doznań estetycznych. Zaobserwowane wysadziny mrozowe kolumny, rokują nadzieję na właściwą konserwację i powrót do korzeni pierwotnego lica, faktury tworzywa. Chyba ta Madonna Służewska, sublokatorka najstarszej parafii na terenie Warszawy, zasłużyła sobie na właściwe, potraktowanie. Tylko Ona wie ile razy, ustawione tu wielkokalibrowe działo ostrzeliwujące Warszawę między 8 a 16 wrześniem 39r. chybiało wyznaczony cel. 1902rok. Na cześć Matki Boskiej Nieustającej Pomocy z prośbą o błogosławieństwo dla całej rodziny, figurę tę Fundowali Franciszek i Marianna Łatoszkowie ze Służewca.

Nieostatni
Gorąco namawiam do odwiedzenia innej Madonny wyniesionej w sposób "co najmniej dziwny" z terenu Getta Warszawskiego, umieszczonej na tym samym wzgórzu świątynnym viewtopic.php?f=118&t=3052

Nieostatni

Madonna z Senatorskiej, od ojców franciszkanów warszawskiego kościoła św. Antoniego Padewskiego.
Nie byle jaka , bo Pocieszycielka Strapionych, Madonna z Senatorskiej u ojców Franciszkanów, kościoła św. Antoniego Padewskiego ufundowanego przez Zygmunta III Wazę jako wynik królewskiego ślubowania: - postawię kościół temu świętemu, w którego dniu zdobędziemy obleganą twierdzę Smoleńsk. 13 czerwca 1611 roku Smoleńsk został zdobyty przez polskie wojska, patronem dnia był św. Antoni Padewski. Prawie naprzeciwko, po drugiej stronie ulicy stoi przepiękny barokowy św. Jan Nepomucen. Nie sposób przejść tego odcinka Senatorskiej, aby nie zatrzymać się przed tymi Figurami. Statuę Madonny ustawiono w 1851r., jak podaje inskrypcja z pobożnych ofiar. W 2005r. całość poddano zabiegom konserwatorsko renowacyjnym, niestety mimo upływu czasu zapomniano(?) o renowacji gazowych latarni, które nie wróciły na swoje miejsce. Wielka szkoda, błąd, nie dopatrzenie konserwatora? Urzekająca jest skupiona twarz Madonny i jej piękne długie włosy wypływające z pod złoconej aureoli na plecy dostojnej postaci. Jest to jedna z ciekawszych rzeźb jakie stworzyła ręka i dłuto Antoniego Messinga (faksymila na cokole), choć podejrzewa się iż statuę rzeźbił Ludwik Kaufman, zaś cokół Antoni Messing. Obaj słynni i wzięci rzeźbiarze, razem pracujący znani z licznych i wysoko cenionych pomników nagrobnych warszawskich nekropolii. Rysunek z "Tygodnika Ilustrowanego" 1863r. Widok od ul. Senatorskiej. Pocieszycielko Strapionych módl się za nami. 1851r. Postawiono z pobożnych ofiar. Ślady postrzeleń z Powstania Warszawskiego. Jeszcze jedno zdjęcie Madonny świadczące o niezmiennie upływającym czasie. Artysta umieścił postument Stojącej na księżycu w fazie ostatniej kwadry. Mnie udało się zapisać księżyc w pierwszej kwadrze, nad Madonną. Widoczny poniżej smugi kondensacyjnej zostawionej przez samolot, 10.05.11r. godz: 13:50.

Nieostatni

W niszy, południowej elewacji Muzeum Diecezjalnego w Płocku, ustawiono zapewne zabytkową figurę NMP.

Figura Madonny stojąca przed płocką farą. Brak napisów na postumencie, nie pozwala określić kiedy i z jakiej okazji ten pomnik postawiono.

Przed gotyckim kościołem w Łęgu Probostwie stoi niestety niegotycka figura NMP.

W Bądkowie, a może już w Turzy, w kapliczce datowanej na chorągiewce 1836 stoi, zapewne dużo młodsza, figurka Matki Boskiej Skępskiej.