Grupa warowna Hurka
: pn sie 04, 2014 5:23 pm
Nazwa Hůrka, inaczej Berghöhe, Horka czy Výšina - w języku polskim wyraz określający wzgórze - charakteryzuje miejsce znajdujące sie na północ od miasta Králíky. W ramach prac budowlanych wykonanych w latach 1936-1938 w skład tzw 2/III odcinka Berghöhe artyleryjskiej grupy warownej HŮRKA wchodziły schrony piechoty K-S 10, K-S 11, K-S 12, K-S 12a, K-S 13 oraz izolowany schron obserwacyjny K-S 12b.
Budowę grupy warownejdla armii czechosłowackiej organizowała praska firma Dr Inż Karel Skorkowský kosztem 25 milionów przedwojennych koron czeskich. Realizacje rozpoczęto 5 sierpnia 1936 roku. W ciągu 24 miesiecy na obszarze w pobliżu miejscowości Králíky wyrósł gigantyczny system umocnień stworzonych z dziesiątek tysięcy metrów sześciennych betonu oraz setek ton stali. Sieć korytarzy i pomieszczeń podziemnych długości 1,75 km łaczy pięć obiektów:
Fortyfikacje rozbudowano w ten sposób, by niemal nieprzekraczalnymi dla potencjalnego agresora uczynić teren wokół miejscowości Králíky na linii wzgórza Maliník i doliny rzeki Orlicy z tzw. Bramą Ziemską. Budowę grupy warownej udało się niemal całkowicie dokończyć do 1938 roku ( w pełni przygotowana do walki mogła być w drugiej połowie 1939 roku). Tak jak w przypadku innych obiektów w tym rejonie wszystko przekreślił układ monachijski.
Załogę obiektu miał stanowić V oddział 6 pułku granicznego z dowódcą pułkownikiem Ervínem Maršákiem oraz 424 żołnierzy.
Załoga opuściła twierdzę z początkiem października 1938 r.
W czasach okupacji części obiektów Niemcy użyli do badań nad pociskami artyleryjskimi i materiałami wybuchowymi. Na schron K-S 11 prowadzono ogień z konstruowanej wówczas tajnej broni III Rzeszy - przeciwbetonowymi pociskami Röchling. Uszkodzone zostały części pancerne (dzwon, kopuła, strzelnice), mimo to przed końcem wojny rozpoczęto tu produkcje dla celów wojennych. Jesienią 1944 r. rozpoczęto przebudowę twierdzy pod fabrykę wyrobów związanych z lotnictwem. W tym czasie przy obiekcie wejściowym powstał obóz pracy dla więźniów wykorzystywanych przy pracy w podziemnej fabryce. Wyposażenie fabryki w 1946 zostało zabrane przez Armię Czerwoną.
Na początku lat 50-tych XX w. obiekt pełnił role magazynu wojskowego, doszło do dewastacji (firma Kovošrot wyrwała pozostałe elementy pancerne).
Wojsko opuściło twierdzę dopiero w 2008 roku.
Obiekt wejściowy - schron piechoty K-Bg-S 12a "U rybníčku"
umieszczony w miejscu osłonietym od nieprzyjacielskiego ostrzału, zbudowany na przeciwstoku góry Výšina. Obiekt służył jako wejście dla załogi oraz wjazd dla sprzętu ciężkiego. Główna brama umozliwiała wjazd ciężarówkom z zaopatrzeniem (głównie amunicją). Bramę zamykała krata i potrójne gazoszczelne wrota pancerne. Korytarz prowadzący od bramy ze względów bezpieczeństwa był załamany. W podziemiach mieściło się zasadnicze wyposażenie techniczne: agregaty prądotwórcze i urządzenia filtrowentylacyjne. W obiekcie wejściowym znajdowała się rampa przeładunkowa, na której materiały z ciężarówek były ładowane na wagoniki kolejki wąskotorowej o rozstawie toru 600 mm. Obecnie wnętrze obiektu wyposażone jest nowoczesnym sprzętem służący jako zapas dla wojska, który w ramach prac rekonstrukcyjnych jest stopniowo usuwany. Oprócz magazynu wojskowego w podziemiach mieszczą się strzelnice karabinów maszynowych, pomieszczenia mieszkalne, miejsce na dwie radiostacje, ubikacje, pomieszczenie dowódcy, magazyn żywności, magazyn paliw oraz dwa wejścia do dzwonów pancernych.
Z powodu konfiguracji terenu wstęp do podziemia odbywał się pochylnią, która ma 38 schodów i pokonuje różnice wysokości 6 m. W schodach znajdują się wgłębienia dla szyn i lin; korytarz-pochylnia pełni więc role rampy
Betonowanie: 11-18 maja 1938 r.
kubatura betonu: 4730 m3
Zużycie surowców: 1500 ton specjalnego cementu i 298057 kg stali zbrojeniowej
Uzbrojenie: 1 działo przeciwpancerne kalibru 4,7 cm sprzęzone z ckm wz. 37, 4 lekkie km wz. 26 i dwa ześlizgi granatów.
Pancerne kopuły: 2 obserwacyjno bojowe
Załoga: 23 żołnierzy
Zaplanowana dotacja amunicji: 1824 szt. pocisków do dział ppanc, 237600 szt. nabojów do km, 200 szt. granatów ręcznych, 100 szt. rakiet oświetlających sygnalizacyjnych.
K-Bg-S11 - tradytor artyleryjski
Betonowanie: 6-10 września i 4-13 października 1937
kubatura betonu: 4350 m3
Uzbrojenie: 3 haubice kaliber 10cm wz. 38, 4 lekkie km wz 26, cztery ześlizgi granatów ręcznych
Kopuły pancerne: 2 obserwacyjno-bojowe
Załoga: 87 żołnierzy
Zaplanowana dotacja amunicji: 12006 nabojów o kalibrze 10 cm, 90000 szt. nabojów do km, 200 szt. granatów ręcznych, 320 szt. rakiet oświetlających i sygnalizacyjnych.
Tekst pochodzi z tablic informacyjnych na obiekcie
Budowę grupy warownejdla armii czechosłowackiej organizowała praska firma Dr Inż Karel Skorkowský kosztem 25 milionów przedwojennych koron czeskich. Realizacje rozpoczęto 5 sierpnia 1936 roku. W ciągu 24 miesiecy na obszarze w pobliżu miejscowości Králíky wyrósł gigantyczny system umocnień stworzonych z dziesiątek tysięcy metrów sześciennych betonu oraz setek ton stali. Sieć korytarzy i pomieszczeń podziemnych długości 1,75 km łaczy pięć obiektów:
- schron K-S 12a pełniący funkcję bloku wejściowego
- schron K-S 11, którego uzbrojenie stanowiły trzy potężne haubice
- schron K-S 12 z wysuwaną wieżą obrotową
- dwa schrony piechoty K-S 10 i K-S 13
Fortyfikacje rozbudowano w ten sposób, by niemal nieprzekraczalnymi dla potencjalnego agresora uczynić teren wokół miejscowości Králíky na linii wzgórza Maliník i doliny rzeki Orlicy z tzw. Bramą Ziemską. Budowę grupy warownej udało się niemal całkowicie dokończyć do 1938 roku ( w pełni przygotowana do walki mogła być w drugiej połowie 1939 roku). Tak jak w przypadku innych obiektów w tym rejonie wszystko przekreślił układ monachijski.
Załogę obiektu miał stanowić V oddział 6 pułku granicznego z dowódcą pułkownikiem Ervínem Maršákiem oraz 424 żołnierzy.
Załoga opuściła twierdzę z początkiem października 1938 r.
W czasach okupacji części obiektów Niemcy użyli do badań nad pociskami artyleryjskimi i materiałami wybuchowymi. Na schron K-S 11 prowadzono ogień z konstruowanej wówczas tajnej broni III Rzeszy - przeciwbetonowymi pociskami Röchling. Uszkodzone zostały części pancerne (dzwon, kopuła, strzelnice), mimo to przed końcem wojny rozpoczęto tu produkcje dla celów wojennych. Jesienią 1944 r. rozpoczęto przebudowę twierdzy pod fabrykę wyrobów związanych z lotnictwem. W tym czasie przy obiekcie wejściowym powstał obóz pracy dla więźniów wykorzystywanych przy pracy w podziemnej fabryce. Wyposażenie fabryki w 1946 zostało zabrane przez Armię Czerwoną.
Na początku lat 50-tych XX w. obiekt pełnił role magazynu wojskowego, doszło do dewastacji (firma Kovošrot wyrwała pozostałe elementy pancerne).
Wojsko opuściło twierdzę dopiero w 2008 roku.
Obiekt wejściowy - schron piechoty K-Bg-S 12a "U rybníčku"
umieszczony w miejscu osłonietym od nieprzyjacielskiego ostrzału, zbudowany na przeciwstoku góry Výšina. Obiekt służył jako wejście dla załogi oraz wjazd dla sprzętu ciężkiego. Główna brama umozliwiała wjazd ciężarówkom z zaopatrzeniem (głównie amunicją). Bramę zamykała krata i potrójne gazoszczelne wrota pancerne. Korytarz prowadzący od bramy ze względów bezpieczeństwa był załamany. W podziemiach mieściło się zasadnicze wyposażenie techniczne: agregaty prądotwórcze i urządzenia filtrowentylacyjne. W obiekcie wejściowym znajdowała się rampa przeładunkowa, na której materiały z ciężarówek były ładowane na wagoniki kolejki wąskotorowej o rozstawie toru 600 mm. Obecnie wnętrze obiektu wyposażone jest nowoczesnym sprzętem służący jako zapas dla wojska, który w ramach prac rekonstrukcyjnych jest stopniowo usuwany. Oprócz magazynu wojskowego w podziemiach mieszczą się strzelnice karabinów maszynowych, pomieszczenia mieszkalne, miejsce na dwie radiostacje, ubikacje, pomieszczenie dowódcy, magazyn żywności, magazyn paliw oraz dwa wejścia do dzwonów pancernych.
Z powodu konfiguracji terenu wstęp do podziemia odbywał się pochylnią, która ma 38 schodów i pokonuje różnice wysokości 6 m. W schodach znajdują się wgłębienia dla szyn i lin; korytarz-pochylnia pełni więc role rampy
Betonowanie: 11-18 maja 1938 r.
kubatura betonu: 4730 m3
Zużycie surowców: 1500 ton specjalnego cementu i 298057 kg stali zbrojeniowej
Uzbrojenie: 1 działo przeciwpancerne kalibru 4,7 cm sprzęzone z ckm wz. 37, 4 lekkie km wz. 26 i dwa ześlizgi granatów.
Pancerne kopuły: 2 obserwacyjno bojowe
Załoga: 23 żołnierzy
Zaplanowana dotacja amunicji: 1824 szt. pocisków do dział ppanc, 237600 szt. nabojów do km, 200 szt. granatów ręcznych, 100 szt. rakiet oświetlających sygnalizacyjnych.
K-Bg-S11 - tradytor artyleryjski
Betonowanie: 6-10 września i 4-13 października 1937
kubatura betonu: 4350 m3
Uzbrojenie: 3 haubice kaliber 10cm wz. 38, 4 lekkie km wz 26, cztery ześlizgi granatów ręcznych
Kopuły pancerne: 2 obserwacyjno-bojowe
Załoga: 87 żołnierzy
Zaplanowana dotacja amunicji: 12006 nabojów o kalibrze 10 cm, 90000 szt. nabojów do km, 200 szt. granatów ręcznych, 320 szt. rakiet oświetlających i sygnalizacyjnych.
Tekst pochodzi z tablic informacyjnych na obiekcie
