Nowożytne galery
: wt mar 30, 2010 1:11 pm
Marynistów ci u nas na lekarstwo. Namówiłem admina aby uwolnił marynarkę od lotnictwa i teraz sam muszę ciągnąć ten wózek 
To może temat głębiej sięgający w historię okrętów zbrojnych w działa.
Galery swój najlepszy czas rozwoju osiągnęły w XVI i XVII w. kiedy to powiększano ich długość i długość wioseł oraz liczbę masztów. Siedemnastowieczne galery osiągnęły 57 m przy jednoczesnym zmniejszeniu szerokości do 6,5 m, zanużenie ok. 2 m z napędem 26 wioseł po każdej burcie, pozwalały osiągnąć znaczną prędkość. Upowszechniły się dwa maszty przedni i środkowy, używano żągli łacińskich. Działa umieszczono na nadbudówce dziobowej t.zw. baterii, w ten sposób, że największe 24 funtowe znajdowało się w środku a z obu stron ustawiano działa mniejszych kalibrów, w sumie mogło ich być 3 do 7.
Galeasa to rozwojowa wersja galery, powstała na początku XVI w. Galera żeglowała tylko w okresie letnim, galeasa była przystosowana również do rejsów zimowych. Jej długość to 70 a nawet 80 metrów co pozwoliło zwiększyć ilość wioseł do minimum 30 po każdej burcie. Przybył też trzeci maszt najczęściej z łacińskim ożaglowaniem. Wiosła których jedno obsługiwało 4 do 7 wioślarzy byli na dolnym pokładzie, by nie przeszkadzać w obsłudze żagli i dział. Dział na galeasie było nawet ok. 70, największy kaliber umieszczano na dziobowej, okrągłej nadbudówce, z której można było prowadzić ogień we wszystkich kierunkach. Galeasa była pierwszym okrętem, na którym boczne działa były umieszczone w bocznych furtach działowych. Na takie rozmieszczenie dział pozwalała duża wynosząca 16 m. szerokość galeasy. Jej załoga, wioślarze, marynarze i żołnierze liczyła ok. 800 osób.
Największa bitwa galer rozegrała się 7 października 1571 r. pod Lepanto, gdzie spotkało się 220-250 galer tureckich (rys.) z 200-210 galerami weneckimi, genueńskimi, papieskimi i hiszpańskimi. Po każdej stronie walczyło ok. 80 tys. ludzi. Do zwycięstwa floty sprzymierzonych przyczyniły się potężne galeasy (rys.)
Na podstawie - Stefan Gulas, Pawol Pevny "Żaglowce"
To może temat głębiej sięgający w historię okrętów zbrojnych w działa.
Galery swój najlepszy czas rozwoju osiągnęły w XVI i XVII w. kiedy to powiększano ich długość i długość wioseł oraz liczbę masztów. Siedemnastowieczne galery osiągnęły 57 m przy jednoczesnym zmniejszeniu szerokości do 6,5 m, zanużenie ok. 2 m z napędem 26 wioseł po każdej burcie, pozwalały osiągnąć znaczną prędkość. Upowszechniły się dwa maszty przedni i środkowy, używano żągli łacińskich. Działa umieszczono na nadbudówce dziobowej t.zw. baterii, w ten sposób, że największe 24 funtowe znajdowało się w środku a z obu stron ustawiano działa mniejszych kalibrów, w sumie mogło ich być 3 do 7.
Galeasa to rozwojowa wersja galery, powstała na początku XVI w. Galera żeglowała tylko w okresie letnim, galeasa była przystosowana również do rejsów zimowych. Jej długość to 70 a nawet 80 metrów co pozwoliło zwiększyć ilość wioseł do minimum 30 po każdej burcie. Przybył też trzeci maszt najczęściej z łacińskim ożaglowaniem. Wiosła których jedno obsługiwało 4 do 7 wioślarzy byli na dolnym pokładzie, by nie przeszkadzać w obsłudze żagli i dział. Dział na galeasie było nawet ok. 70, największy kaliber umieszczano na dziobowej, okrągłej nadbudówce, z której można było prowadzić ogień we wszystkich kierunkach. Galeasa była pierwszym okrętem, na którym boczne działa były umieszczone w bocznych furtach działowych. Na takie rozmieszczenie dział pozwalała duża wynosząca 16 m. szerokość galeasy. Jej załoga, wioślarze, marynarze i żołnierze liczyła ok. 800 osób.
Największa bitwa galer rozegrała się 7 października 1571 r. pod Lepanto, gdzie spotkało się 220-250 galer tureckich (rys.) z 200-210 galerami weneckimi, genueńskimi, papieskimi i hiszpańskimi. Po każdej stronie walczyło ok. 80 tys. ludzi. Do zwycięstwa floty sprzymierzonych przyczyniły się potężne galeasy (rys.)
Na podstawie - Stefan Gulas, Pawol Pevny "Żaglowce"