Kościół Wniebowzięcia NMP - Radziejów (woj. kujawsko-pomorskie)

[zbyszekg9]

Kościół, którego główny zrąb murów zewnętrznych zachował się do dnia dzisiejszego, fundowany był przez Jana Grota biskupa krakowskiego, dygnitarza królewskiego Kazimierza Wielkiego w 1331 r., roku bitwy pod pobliskimi Płowcami. Został zbudowany w najwyższym punkcie średniowiecznego miasta i przez wieki dzielił jego los. Po kataklizmach i zniszczeniach wojennych był odbudowywany. W 1730 roku parafię obieli sprowadzeni tu dziesięć lat wcześniej pijarzy, którzy do kościoła dobudowali klasztor. Po kolejnym zniszczeniu budynku pożarem w połowie XIX w. kościół został odbudowany w latach 1860-64. ze znacznym przekształceniem neogotyckim. Po opuszczeniu przez pijarów Radziejowa w 1865 roku klasztor rozebrano. Gruntowny remont kościół przeszedł w 1913 roku. U głównego wejścia do kościoła zawieszone są drzwi z symbolami czterech ewangelistów: św. Marka – lew, św. Mateusza - uskrzydlony człowiek, św. Jana - orzeł i św. Łukasza – wół.
Zasadniczy wystrój wnętrza jest neogotycki z XIX w., jednakże zachowały się niektóre elementy starsze. W lewym ołtarzu bocznym znajduje się płaskorzeźba patronki kościoła, Matki Boskiej Szkaplerznej z XVIII/XIX w., w ołtarzu kaplicy północnej św. Stanisław i Sebastian z XVIII w., w kaplicy południowej krucyfiks z XVI w. Ze sprzętu liturgicznego najwartościowsza jest późnogotycka monstrancja wieżyczkowa z XVI w. z barokową puszką, popiersiem Boga Ojca i gołębicą oraz figurkami św. Piotra i Stanisława biskupa, Łukasza i Mateusza z XVII w., jednakże ze stopą dorobioną już w XIX w. W jednym z narożników cmentarza kościelnego znajduje się drewniana dzwonnica. Jest w niej dzwon fundowany w 1729 r. przez Benedykta Kozłowskiego, mieszczanina radziejowskiego.