Kościół Podwyższenia Krzyża Św. i klasztor franciszkanów - Nieszawa (pow. aleksandrowski)

[zbyszekg9]

Franciszkanie przybyli do Nieszawy na początku lat sześćdziesiątych XV wieku. Klasztor franciszkanów w Nieszawie został założony między 1463 a 1467 r., przy czym pierwotne zabudowania były prawdopodobnie drewniane. Kościół był konsekrowany w drugiej połowie XVI w. Rozpoczęcie budowy obecnego kościoła murowanego nastąpiło w 1611 r. Istniejący klasztor murowany wzniesiono w 1635 r.
W 1729 r. zabudowania zostały dotknięte pierwszym z pożarów, drugi nastąpił w 1841. Kolejne odbudowy i przekształcenia wpłynęły na pozbawienie cech stylowych obiektu. W 1864 r., wskutek represji po powstaniu styczniowym, zakonnicy zostali zmuszeni do opuszczenia klasztoru. Po kasacie zakonu w części klasztoru urządzono wtedy szkołę elementarną i mieszkania dla nauczycieli. Zakonnicy powrócili do klasztoru w 1919 r. - w tym okresie (w 1921 r.) w celach zdrowotnych przebywał w nieszawskim klasztorze Maksymilian Maria Kolbe, o czym zaświadcza stosowna tablica. W 1939 r. zakonnicy zostali aresztowani przez Niemców, a w kościele urządzono magazyn nawozów sztucznych. W kwietniu 1945 r. ponownie powrócili do niego franciszkanie i przebywali do 1973 r., kiedy to kościół i klasztor przekazano w użytkowanie diecezji włocławskiej. Kompleks stał się siedzibą Diecezjalnego Domu Rekolekcyjnego im. Maksymiliana Kolbego.
Kościół jest orientowany, murowany z cegły, otynkowany. Prezbiterium jest zamknięte trójbocznie i łączy się od strony południowej z budynkiem klasztoru. Wewnątrz kościoła na wyposażeniu znajdują się obiekty i przedmioty głównie z XVIII w. (ołtarz główny, dwa ołtarze boczne, ambona, konfesjonały).