Tradytor | forum

Miałem ten wątek założyć jako wołanie o pomoc dla zabytku mojego miasta, który bardzo leży mi na sercu. Jednak patrząc na podejście miasta i kolei do opisanych dalej obiektów będzie to raczej epitafium. Chodzi konkretnie o dworzec kolejowy w Sierpcu i znajdującą się nieopodal zrujnowaną wieżę ciśnień. Obydwa budynki od lat niszczeją pozostawione same sobie. Co ciekawe obecny stan techniczny jest na rękę ich właścicielom. Otóż można na tym zarobić wynajmując dworzec jako plan filmowy. Dworzec (ruina) ten odgrywał już stację kolejową w Białej Podlaskiej z pierwszych lat po wyzwoleniu w "Generale Nilu", a ostatnio nawet stację sowiecką w świeżo kręconej "Syberiadzie Polskiej". Zaiste stan budynku wygląda jakby świeżo zakończono wokół działania wojenne. Szczerbate mury z wypadającymi cegłami, odpadający (tam, gdzie jeszcze się ostał) tynk. Powybijane, lub zabite blachą okna. Obraz nędzy i rozpaczy. Do niedawna nawet drzwi były pozabijane deskami. Jednak obecnie jest "luksusowo", gdyż po scenografii z "Syberiady polskiej" zostały drzwi sprawiające wrażenie użyteczności (choć w rzeczywistości są kompletnie zablokowane) . Jak długo wytrzymają - pokaże czas. Z drugiej strony... Przyroda lubi równowagę - pojawiły się "niby drzwi", ale ze ściany zniknął napis Sierpc. Coś za coś.

Drugą wspomnianą wcześniej budowlą jest wieża ciśnień. Niegdyś czynna i zwieńczona szpiczastym dachem. Po pożarze,który wybuchł w niej kilkanaście lat temu zamiast wziąć się za remont zamurowano wejście, zabito deskami okna i uznano sprawę za załatwioną. Tak typowo - "po naszemu".

Spójrzcie na zdjęcia - wnioski wyciągnijcie sami.

Szanowny kolego

Pokazujesz zdjęcia z ostatnich dni, kiedy kręcono na dworcu film i zdjęto blachy zasłaniające okna i odmalowano fasadę. Jeszcze 2 tygodnie temu budynek wyglądał mniej-więcej tak:
Dodając rys historyczny budowli, zaposiłkuję się "Starym Sierpcem":

Historia sierpeckiej normalnotorowej kolei sięga 1924 roku, kiedy to dnia 20 czerwca oddano do użytku budynek dworca projektu arch. Jana Jaroszyńskiego oraz uroczyście otwarto linię kolejową łączącą nasze miasto z Nasielskiem (ob. powiat nowodworski). W kolejnych latach aż do 1938 roku, otwarte zostały linie do Płocka (1934), Torunia (1937), i Brodnicy (1938). W pobliżu dworca wybudowano szereg budynków kolejowych, służących pracownikom, oraz największe przedsięwzięcie - czterokanałową parowozownię, służącą do obsługi technicznej i naprawy lokomotyw.

Prawda. Więc wszyscy zainteresowani uwiecznieniem w fotografii sierpeckiego dworca w wersji z drzwiami (ojej!) i oknami (nie wierzę!) - NA START! Taki stan nie potrwa wiecznie. Blaszane "kotary" antywścibskie już zapewne z niecierpliwością czekają na montaż.

W kwestii parowozowni (również w ruinie)... To też niesamowite miejsce... Sami spójrzcie.

Dewastacja dworca i infrastruktury postępuje. Próżno już szukać pozostałości po wspomnianej na poprzednim zdjęciu lokomotywowni (chyba że na prawdę źle szukałem). Została wyburzona i zrównana z ziemią. Pewnie faktycznie, jeśli nikt już z tymi ruderami nic nie jest w stanie zrobić, to lepiej je wyburzyć, ale...
W ubiegłym tygodniu PKP ogłosiło listę ponad 2 tyś obiektów kolejowych przeznaczonych do wyburzenia. Bardziej dociekliwi znaleźli na tej liscie również obiekty zabytkowe. W Sierpcu do zburzenia zakwalifikowano tym razem tylko obiekty mało znaczne. W skali kraju są to dworce, wierze ciśnień, magazyny itd. Jest to stopniowa realizacja planu zniszczenia, polskich kolei. Teraz realizowana pod płaszczykiem koniecznych rozbiórek niepotrzebnych ruder. Akcja nagłośniona w mediach i przedstawiana jak najbardziej pozytywnie. Nikomu jednak do głowy nie przychodzi, że te ruiny same ruinami się nie stały! Dokonane zniszczenia, likwidacja infrastruktury, dewastacja sieci kolejowej nie mogą być dziełem przypadku, również w powiązaniu z upadkiem gospodarki. Nie wolno godzić się nam na definiowanie jawnego niszczenia kraju jako samorzutnego procesu wynikającego z "transformacji" i "restrukturyzacji". Szczególnie ujawnia się celowość działań w argumentach samych kolejarzy. Wg wielu z nich, dla przykładu, naczelnicy poszczególnych stacji i przystanków otrzymywali ogromne premie za zamknięcie swojego obiektu. Poza tym, rozkłady jazdy były ustalane przeciwko podróżnym, tak, aby jeden pociąg nie zdążał na drugi. To nie były przypadki. Ruina naszej gospodarki jest dziełem zaplanowanym. Na budowę tego i wielu dworców w powstałym ze zgliszcz I wojny kraju, pieniądze swe przeznaczali Polacy gotowi walczyć o odbudowę państwowego bytu, zlepku trzech niedawnych zaborów, bez perspektyw w ocenie sąsiadów. Dziś, ledwo widoczny, godłowy, sierpecki Orzeł, po 25 latach "wolności" z rozpaczą spogląda z wysokiego frontu dworca Sierpc: Stacyjne otoczenie. Stopniowa samolikwidacja:

Dworzec w Sierpcu jest na sprzedaż. Jeśli nie trafi się chętny za kilka lat może być przeznaczony do wyburzenia o ile sam się nie rozleci.

I tak sie zalatwiaja interesy...............

pozdro

Serce się kroi gdy sami sobie my Polacy, bo to nie zaborcy i najeźcy niszczą nasze zabytki.
Dobrze, że Tradytorzy przysyłają na forum swoją wiedzę i fotografie.

Nadejszła wiekopomna chwila. Ze zgliszczy wojennej i perzyny , po latach dewastacji i popadania w ruinę, dworzec w Sierpcu doczekał się remontu. Miasto Sierpc nieodpłatnie przejęło obiekt od PKP w stanie katastrofalnym i dostanie na odbudowę 4 mln zł z wojewódzkiego programu Mazowsze dla Równomiernego Rozwoju i 4,5 mln zł z rządowego Programu Inwestycji Strategicznych. W 2024 ma być otwarta sala dla oczekujących podróżnych ale co ciekawe swą siedzibę znajdzie tu Urząd Stanu Cywilnego. Ta dobra informacja koresponduje z inną pozytywną przesłanką, o której już wspominałem, tzn. z długo wyczekiwanym remontem linii oraz z przywróceniem ruchu pociągów dalekobieżnych przez Sierpc, z Płocka do Gdańska, tak jak powinno być. Miło popatrzeć, jak trzy wagoniki Intercity, zapełnione turystami (wszak to sezon wakacyjny) przemykają przez Sierpc w drodze nad morze (albo do Iławy czy Brodnicy, jak kto woli). Do tego dogęszczono rozkład jazdy pociągów do Torunia. Pomału, bardzo drobnymi kroczkami wraca normalność. Pytanie tylko dla czego tak długo na to wszystko trzeba było czekać.