Cukrownia - Mała Wieś (pow. płocki)
: śr lip 16, 2014 3:42 pm
Orędownikiem założenia cukrowni „Mała Wieś” był właściciel majątków Mała Wieś i Niździn pan Stanisław Sohnenberg. Cukrownia „Mała Wieś” została wybudowana właśnie na jego gruntach w 1898 roku. Pierwszym dyrektorem cukrowni od 1898 r., a jednocześnie kierownikiem budowy był inż. Julian Glucksman, sprawujący nad nią nadzór do końca swojego życia.
Pierwszą kampanię uruchomiono w 1899 roku. Dostawcami surowca byli ziemianie powiatów płockiego i płońskiego. W niedługim czasie cukrownia została sprzedana Spółce Akcyjnej, której głównym akcjonariuszem był Piotr Noskowski. W 1910 roku cukrownia została rozbudowana o rafinerię cukru. Od tego czasu zakład produkowała cukier i rafinadę w postaci lanych "głów".
Przy cukrowni powstała szkoła dla dzieci robotników, przedszkole, biblioteka, sklep spożywczy, którego nazwa brzmiała „Spożywców Spółka w Małej Wsi” oraz OSP - całość stanowiła zwartą osadę robotniczą. W 1915 roku podczas odwrotu wojsk rosyjskich cukrownia i cała osada została spalona. Spalono również pełny magazyn cukru, a komin fabryczny wysadzono w powietrze.
Odbudowę rozpoczęto w 1922 roku, a zakończono w 1924 roku. Wówczas też uruchomiono kampanię cukrowniczą. W 1926 roku rozpoczęto budowę kolejki wąskotorowej na odcinku od Małej Wsi do Płońska z odgałęzieniami do przyległych majątków. Inwestycję zakończono w 1927 roku uzyskując połączenie ze stacją kolei szerokotorowej w Płońsku.
W 1927 roku cukrownia została sprzedana. Nowi właściciele dokonali wiele usprawnień, które podwyższyły zdolność przerobową cukrowni do 900 ton/dobę. Najdłuższa kampania okresu międzywojennego trwała 102 dni. Był to rok 1929, przerobiono wtedy 72000 ton buraków. Przeciętne kampanie trwały 40-45 dni, przerabiano 35000 do 42000 ton uzyskując 5600-6700 ton cukru rocznie. W okresie międzykampanijnym w cukrowni pracowało ok. 150 osób a w czasie kampanii cukrowniczej nawet do 1000 osób.
II wojna światowa nie spowodowała przerwy w produkcji. W latach 1941- 44 cukrownia została zelektryfikowana w ok. 90%. Doprowadzono do niej sieć wysokiego napięcia. Kampania 1944/45 prowadzona była przez okupantów. Cukier był wywożony bezpośrednio z produkcji. W styczniu 1945 roku Niemcy przerwali trwającą kampanię cukrowniczą z powodu braku węgla. Wycofując się okupant wywiózł szereg maszyn, silników elektrycznych oraz całe archiwum cukrowni. Na placu fabrycznym zostało około 10.000 ton nieprzerobionych buraków. Większość zabranych maszyn i urządzeń Niemcy porzucili w czasie ucieczki na drogach w kierunku Płocka. Zostały one odzyskane i przywiezione do fabryki.
Cukrownia „Mała Wieś” obok fabryki cukru „Borowiczki” i „Izabelina” w Glinojecku posiadała pozycję jednego z wiodących zakładów cukrowniczych na Mazowszu Północnym. Cukrownia Mała Wieś, znana z wysokiej jakości produktu, miała decydujący wpływ na rozwój gminy. Cukrownia była odbiorcą surowca od okolicznych rolników, jak też największym pracodawcą na terenie gminy Mała Wieś. Przetrwała II wojnę, nie przetrwała jednak twardych reguł rynkowych wyznaczanych przez UE. Jej zamkniecie w 2006 r. było lokalna tragedią, wiele osób straciło pracę, a gmina straciła pokaźne dochody. Tekst w oparciu o http://www.malawies.pl/cukrownia oraz http://mazowsze.hist.pl/40/Notatki_Ploc ... 217/31671/
Pierwszą kampanię uruchomiono w 1899 roku. Dostawcami surowca byli ziemianie powiatów płockiego i płońskiego. W niedługim czasie cukrownia została sprzedana Spółce Akcyjnej, której głównym akcjonariuszem był Piotr Noskowski. W 1910 roku cukrownia została rozbudowana o rafinerię cukru. Od tego czasu zakład produkowała cukier i rafinadę w postaci lanych "głów".
Przy cukrowni powstała szkoła dla dzieci robotników, przedszkole, biblioteka, sklep spożywczy, którego nazwa brzmiała „Spożywców Spółka w Małej Wsi” oraz OSP - całość stanowiła zwartą osadę robotniczą. W 1915 roku podczas odwrotu wojsk rosyjskich cukrownia i cała osada została spalona. Spalono również pełny magazyn cukru, a komin fabryczny wysadzono w powietrze.
Odbudowę rozpoczęto w 1922 roku, a zakończono w 1924 roku. Wówczas też uruchomiono kampanię cukrowniczą. W 1926 roku rozpoczęto budowę kolejki wąskotorowej na odcinku od Małej Wsi do Płońska z odgałęzieniami do przyległych majątków. Inwestycję zakończono w 1927 roku uzyskując połączenie ze stacją kolei szerokotorowej w Płońsku.
W 1927 roku cukrownia została sprzedana. Nowi właściciele dokonali wiele usprawnień, które podwyższyły zdolność przerobową cukrowni do 900 ton/dobę. Najdłuższa kampania okresu międzywojennego trwała 102 dni. Był to rok 1929, przerobiono wtedy 72000 ton buraków. Przeciętne kampanie trwały 40-45 dni, przerabiano 35000 do 42000 ton uzyskując 5600-6700 ton cukru rocznie. W okresie międzykampanijnym w cukrowni pracowało ok. 150 osób a w czasie kampanii cukrowniczej nawet do 1000 osób.
II wojna światowa nie spowodowała przerwy w produkcji. W latach 1941- 44 cukrownia została zelektryfikowana w ok. 90%. Doprowadzono do niej sieć wysokiego napięcia. Kampania 1944/45 prowadzona była przez okupantów. Cukier był wywożony bezpośrednio z produkcji. W styczniu 1945 roku Niemcy przerwali trwającą kampanię cukrowniczą z powodu braku węgla. Wycofując się okupant wywiózł szereg maszyn, silników elektrycznych oraz całe archiwum cukrowni. Na placu fabrycznym zostało około 10.000 ton nieprzerobionych buraków. Większość zabranych maszyn i urządzeń Niemcy porzucili w czasie ucieczki na drogach w kierunku Płocka. Zostały one odzyskane i przywiezione do fabryki.
Cukrownia „Mała Wieś” obok fabryki cukru „Borowiczki” i „Izabelina” w Glinojecku posiadała pozycję jednego z wiodących zakładów cukrowniczych na Mazowszu Północnym. Cukrownia Mała Wieś, znana z wysokiej jakości produktu, miała decydujący wpływ na rozwój gminy. Cukrownia była odbiorcą surowca od okolicznych rolników, jak też największym pracodawcą na terenie gminy Mała Wieś. Przetrwała II wojnę, nie przetrwała jednak twardych reguł rynkowych wyznaczanych przez UE. Jej zamkniecie w 2006 r. było lokalna tragedią, wiele osób straciło pracę, a gmina straciła pokaźne dochody. Tekst w oparciu o http://www.malawies.pl/cukrownia oraz http://mazowsze.hist.pl/40/Notatki_Ploc ... 217/31671/