Pod osłoną południowo-wschodniego krańca brwileńskiego lasu ukrywa się resztka dawnego pomnika przyrody. Przyrody tym razem nieożywionej, bo mowa tu o formie terenu jaką jest oz. Co to jest oz, i jak to powstało, to trzeba znaleźć w książce od geografii. Opiszę tylko ten konkretny.
- 5-100_7138.jpg (127.38 KiB) Przejrzano 334 razy
Mało kto spodziewa się że gdzieś koło Maszewa może być jakaś góra, ale właściwie takie wrażenie odnosimy wspinając się na strome zbocze polodowcowego wału. Wysokość względna w najwyższym punkcie, tuż nad ścianą żwirownianego osuwiska, to ok 10m - pozwala śmiało rozejrzeć się po dalszej okolicy. Widać stąd nawet płockie blokowiska.
I niestety widać coś jeszcze: (Na mapce zaznaczone czerwonym rombem.)
- 2-100_7128.jpg (136.85 KiB) Przejrzano 334 razy
Oto jak dbamy o naszą przyrodę w naszym wolnym kraju. Widać tam resztki drogich materiałów wykończeniowych w ilościach całkiem przydatnych. Poza tym do wyboru do koloru: pralki, lodówki, komody i skrzynie. Jak okiem sięgnąć, piękny, mazowiecki krajobraz.
Żwir z ozów wydobywało się wszędzie. Tak zniknęły "Góry" (faktycznie nazwa przysiółka) przy trasie Płock - Sierpc w okolicy Wilkowa. Były to również jak w przypadku Trzebunia, formy ciekawe, ożywiające krajobraz, zagadkowe zarazem bo do niczego nie pasujące. Dziś to właściwie zazwyczaj sterty gruzu i śmieci.
