Cmentarz rzymskokatolicki - Osięciny (pow. radziejowski)

[zbyszekg9]

Na cmentarzu znajduje się miejsce spoczynku księży, ks. proboszcza Wincentego Matuszewskiego i ks. prefekta Józefa Kurzawy, zamordowanych przez Niemców w 1940 r. Tuż za główną bramą zlokalizowana jest mogiła zbiorowa żołnierzy wojska polskiego poległych 10 września 1939 r. Podczas walk zginęli i spoczywają tu: Marian Lesowski, Jan Wyczyński oraz Kazimierz Jakubowski.
Na cmentarzu znajduje się też odnowiony pomnik Naczelnika OSP w Osięcinach Stanisława Lipińskiego. Ponadto warto zwrócić uwagę na historyczne nagrobki od końca XVIII i XIX w., w tym okazały grobowiec Tomasza Zielińskiego. Kilka słów o Zielińskim: w 1815 roku wstąpił on do rosyjskiego wojska. 11 lat służył w armii carskiej. Był dobrym i sumiennym żołnierzem, cenionym przez przełożonych i podwładnych. Nigdy nie zapomniał, że jest synem narodu polskiego. Przebywając w Warnie, sfinansował budowę pomnika ku czci polskiego króla Władysława Warneńczyka. W 1831 roku został na własną prośbę zwolniony ze służby wojskowej. Osiadł w dobrach Kościelna Wieś i wiódł życie szlachcica - ziemianina. Zapisał się w lokalnej historii organizując Osięcińskie Towarzystwo Wstrzemięźliwości w celu zwalczania panującego wtedy pijaństwa. Z jego inicjatywy w 1843 r. rozpoczął działalność Zakład Dobroczynności Opatrzności Bożej przeznaczony dla starców, kalek i sierot. W 1852 roku szlachcic z wielkim poświęceniem uczestniczył w zwalczaniu epidemii cholery, która nawiedziła Osięciny. Wielu wówczas ludziom pomógł, wielu uratował. Kiedy w 1864 roku Rosjanie skazali hr. J. Skarbka, właściciela miejscowych dóbr, na karę śmierci za dowodzenie oddziałem powstańców, Tomasz Zieliński przybył na miejsce stracenia i jako pułkownik carski rozpędził pluton egzekucyjny, ratując życie hrabiemu. Zmarł w 1869 r., pochowany został na cmentarzu w Osięcinach w okazałym sarkofagu, wystawionym przez przybranego syna, Antoniego Kocenta Zielińskiego.