Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

(1453-1914)
Awatar użytkownika
kwis
Posty: 489
Rejestracja: sob sty 23, 2010 12:49 am
Lokalizacja: Płock

Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

Postautor: kwis » ndz gru 12, 2010 12:03 pm

Cz. 1.

Po zakończeniu Powstania Listopadowego Królestwo Polskie zostało wcielone do cesarstwa rosyjskiego na mocy Statutu Organicznego z 26 lutego 1832 roku z woli cara Mikołaja I. Obowiązująca dotychczas Konstytucja z 1815 roku przestała obowiązywać.

Tekst Statutu:

Preambuła

Z Bożej dopomagajacej łaski, my Mikołaj I, cesarz i samowładca Wszech Rosji, król polski, etc., etc., etc. Przy ciągłym i usilnem staraniu naszem o dobro narodów, przez najwyższą opatrznoś berłu naszemu powierzonych, my ze szczególną uwagą roztrząsalismy zasady przyszłej organizacji Królestwa Polskiego i, mając na względzie prawdziwe korzyści i stan tego kraju, oraz miejscowe potrzeby i zwyczaje mieszkańców, przy niezbędnej potrzebie ustalenia ich spokojności i dobrego bytu przez ściślejsze połączenia z państwen rosyjskim, przepisaliśmy i najłaskawiej nadajemy Królestwu Polskiemu następne zasadnicze prawa.

I. Przepisy ogólne


Art.1. Królestwo Polskie przyłączone na zawsze do państwa rosyjskiego stanowi nierozdzielną część tego państwa. Ono będzie miało osobny, do potrzeb miejscowych zastosowany rząd, niemniej swoje własne kodeksa cywilny i kryminalny; i wszystkie dotychczas istniejące po miastach i w gminach wiejskich, nadane im miejscowe prawa i ustawy pozostają na dawniejszych swoich zasadach i dawnej mocy.

Art.2. Korona Królewska jest dziedziczoną w osobie naszej i naszych potomków, nastęców i sukcesorów, stosownie do porządku, dla następstwa tronu Cesarstwa Wszech Rosji przypisanego.

Art.3. Koronacja cesarzów Wszech Rosji, krolów polskich zawiera się w jednym i tymże samym obrzędzie świętym, który będzie się odbywać w mieście stołecznym Moskwie w obecności deputatów Królestwa Polskiego, wzywanych do uczestnictwa w takowej uroczystości razem z deputatami innych części Cesarstwa.

Art.4. W przypadkach, w których wedle istniejących dopiero lub na przyszłość wydać się mających przepisów będzie ustanowiona w Rosji regencja, wladza regenta lub regentki państwa rozcziąga się i na Krolestwo Polskie.

Art.5. Wolność wyznania religijnego gwarantuje się w zupelnej mocy, każdemu w szczególności, pod protekcją rządu zostawuje się wolność sprawowania religijnych obrządków publicznie i bez żadnej przeszkody, a różnica w nauczaniu rozmaitych wyznań chrześcijańskich nie może byc powodem do wyłączenia kogokolwiek od praw i przywilejow wszystkim mieszkańcom Krolestwa nadanych. Osoby duchowne wszelkich wyznań zostają w równym pod protekcją i dozorem władz przez prawa ustanowionych. Wreszcie religia rzymsko-katolicka, jako przez największą część poddanych naszych Krolestwa Polskiego wyznawana, będzie zawsze szczególnym przedmiotem opieki i protekcji rządu.

Art.6. Fundusze posiadane przez duchowieństwo rzymsko-katolickie i grecko-unickie, uznają się za własnośc ogólną, nietykalną hierarchii kościelnej każdego z tych wyznań.

Art.7. Opieka praw rozciąga się jednostajnie na wszystkich mieszkańców Królestwa, bez żadnej różnicy stanu lub znaczenia. Każdy przez osobiste zasługi i talenta może dostąpić w kraju porządkiem w prawie przepisanym wszystkich godności i urzędów.

Art.8. Wolność osobista każdego zapewnia się i ochrania się mocą istniejących praw. Nikt nie może być aresztowany lub oddany pod sąd, jak tylko w przypadkach prawem przypisanych, za ścisłem zachowaniem porządku w tym celu ustanowionogo. Każdy z aresztowanych będzie zawiadomiony przez pismo o powodach zatrzymania go.

Art.9. Każdy z aresztowanych nie dalej jak w przeciągu pierwszych trzech dni swojego zatrzymania powinien być stawiony przed władzą soądowniczą, końcem wybadania go lub osądzenia według porządku przepisanego. Jeśli po takowem pierwszym śledztwie uznany będzię za niewinnego, odzyskuje natychmiast wolność; rownie uwalnia sie spod straży i ten, kto w przypadkach prawem przepisanych złoży za siebie dostateczną rękojmię.

Art.10. Porządek postępowania śledczego i sądowniczego nad najwyższymi urzędnikami Królestwa, jako też osobami obwinionemi w wykroczeniach stanu, będzie przepisany osobnem prawem, na fundamentach zgodnych z istniejącemi w tym celu ustawami w innch częściach imperium naszego.

Art.11. Prawo wszelkiej własności osób pojedynczych i stowarzyszonych, tak na powierzchni, jak wewnątrz ziemi znajdującej się uznaje się za święte i nietykalne, a to stosownie do ustaw istniejących. Każdy poddany Królestwa Polskiego ma zupełną wolność przesiedlania się i przeniesienia swej własności dokądkolwiek zechce, z zachowaniem tylko właściwych w tym względzie przepisów.

Art.12. Kara konfiskaty majątku stanowi sie jedynie za wykroczenie stanu pierwszego rzędu, jak to będzie w szczególności oznaczono w osobnych przepisach.

Art.13. Ogłozenie myśli za pośrednictwem druku ulegnie tylko ograniczeniu, jakie uznanem będzie za nieodbicie potrzebne do zapewnienia winnego uszanowania dla religii, nietykalności władzy najwyższej, nieskazitelności obyczajów i osobistego honoru każdego. W tym celu będą przepisane osobne prawidła, oparte na zasadach, które służyły podstawą do przepisów istniejących dziś w tej mierze w innych częściach państwa naszego.

Dla powstańców zaczął się czas represji. Powstawały organizacje spiskowe głownie wśród studentów i inteligencji. Dochodzące informacje z Europy m.in. z Włoch na temat walki o zjednoczenie i przegrana wojna krymska Rosji z turcją zachęcały polskich patriotów do kolejnej próby walki o niepodległość. W rocznicę ważnych dla narodu wydarzeń organizowano manifestacje i wiece patriotyczne.
Pełniący obowiązki Naczelnika Wojennego Guberni Płockiej i Warszawskiej generał-major Rożnow pisze list w dniu 21 czerwca / 3 lipca/ 1861 roku do Dyrektora Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych w którym donosi (czym jest zaszczycony) iż w mieście Płocku przebywa syn obywatelski Ciółkowski odznaczający się wśród innych strojem = ubrany był po krakowsku a w ręku trzymał gruby kij = Policja wezwała Ciółkowskiego do swojego urzędu celem pouczenia o niestosownym zachowaniu. Tymczasem rozeszła się wieść wśród płocczan o jego aresztowaniu. Lud płocku zaczał manifestować przeciw inspektorowi policji, dopiero interwencja prezydenta i Ciółkowski uspokoili mieszkańców.

Częstym łamaniem prawa w tym czasie było śpiewanie zakazanych pieśni.
Generał- lejtnant Szepielew, sprawujący obowiązki naczelnika wojennego płockiej i części warszawskiej guberni nakazał Magistratowi by zawezwali znaczniejszych obywateli Plocka i starszych zgromadzeń rzemieślniczych by starali sie połozyć kres pieśniom zakazanym śpiewanych w kościołach. Zakaz ten spotkał się z odmową przez członków zgromadzeń rzemieslniczych.
29 sierpnia / 10 wrzesnia/ 1861 r polecono Prezydentowi aby na nabożeństwach była odpowiednia ilość dozorców policyjnych którzy notowaliby sekretnie lub w pamięci imiona i nazwiska osób które zaczynały spiewać zakazane czyli patriotyczne piesni, lub brali udział w ich spiewaniu. Niezastosowanie się do tego polecenia skutkować będzie wydaleniem ze służby - podpisał generał-major Rożnow.

W dniach 18 września i 25 października została odprawiona Msza w intencji wyboru członków do Rad powiatowej i miejskiej. Wśród choragwi kościelnych znajdowała sie też chorągiew z Orłem Białym i Pogonią. Zostało wszczętę śledztwo z powodu jak to określił Rożnow chorągwie z podobnymi godłami wpływaja na rozdrażnienie umysłów i w świątyni Pańskiej nie mogą być czepiane.

Nie tylko w kościołach katolickich mozna było zaobserwować incydenty przeciw władzy.
W kościele ewangelickim dnia 2 października w czasie nabożeństwa wystawiono antyrządowe emblematy. Jak informuje superintendent ksiadz Boener nabożeństwo odbyło się na żądanie parafian ewangelickoaugsburskich o przywrócenie spokoju i porządku oraz pomyślność dla całego kraju jak i pojedynczych osób.

Na wszystkie te opisane zachowania przeciw prawu zostały wszczęte śledztwa

Kościól Polski brał czynny udział w tych manifestacjach organizując Msze za ojczyznę. Przeciwstawiało się temu ówczesne władze które wysyłało na manifestujących wojsko. Żeby zapobiec tym "incydentom" z inicjatywy Wielopolskiego nastąpił pobór do wojska tzw. "branka"

"Branka" młodych polskich mężczyzn do wojska rosyjskiego w nocy z 14 na 15 stycznia 1863 w Warszawie odbyła się na podstawie imiennych list, nie jak zwykle poprzez losowanie. Uważa się, że akcja była pomysłem margrabiego Aleksandra Wielopolskiego, a autorami list byli Zygmunt Wielopolski (syn Aleksandra) i oberpolicmajster Siergiej Muchanow.

"Branka" stała się bezpośrednią przyczyną wybuchu wojny partyzanckiej z Rosją nazwaną później Powstaniem Styczniowym. Ok. 6 tys. polskich patriotów stawiło czoła 100 tys. zorganizowanym wojskom rosyjskim.

22 stycznia 1863 roku zaczęła się Noc straszna
Awatar użytkownika
kwis
Posty: 489
Rejestracja: sob sty 23, 2010 12:49 am
Lokalizacja: Płock

Re: Powstanie styczniowe 1863 - 1864

Postautor: kwis » ndz gru 12, 2010 10:05 pm

Cz. 2

Mieszkańcy powiatu płockiego wcieleni do wojska carskiego za przestępstwa polityczne w 1863 roku


1. Stanisław Berliński, 2. Mateusz Bociarski, 3. Władysław Borowski, 4.Bolesław Ćwirko, 5. Tomasz Ćwirko, 6. Józef Chomiak, 7. Antoni Dąbrowski, 8. Władysław Dębiski, 9. Władysław Froncki, 10. Władysław Franczak, 11. Julian Grochowalski Szmit, 12. Wojciech Gorczyca, 13. Stanisław Gruszczyński, 14. Teofil Gaje, 15. Szczepan Gofman, 16. Jan Janiszewski, 17. Roman Józefowski, 18. Wiktor Kawecki, 19. Jan Korecki, 20. Feliks Kumalkowski, 21. Piotr Kordaszewski, 22. Jan Kleczkowski, 23. Kazimierz Koralski, 24. Teofil Karczowski, 25, Franciszek Kuczyński, 26. Józef Kerna, 27. Józef Krajeński, 28. Władysław Kumieczyński, 29. Jan Kowalski, 30. Michał Koftański, 31. Marian Kostrzewski, 32. Jan Kwiatkowski, 33. Leon Kucharski, 34. Julian Kanast, 35. Teofil Kopuchowski, 36. Stanisław Koniński, 37. Józef Kopmiński, 38. Jan Kalinowski, 39. Jakub Kogolina, 40. Mateusz Kolenderski, 41. Aleksander Koniński, 42 Antoni Kujawski, 43. Aleksander Krymski, 44. Antoni Kwiatkowski, 45. Marian Kumkowski, 46. Walenty Kisielewski, 47. Stanisław Kruczkowski, 48. Gotlib Kaufman, 49. Antoni Kinski, 50. Ignacy Kensikowski, 51. Aleksander Kotlarski, 52. Damazy Krasicki, 53. Marceli Kapłański, 54. Wojciech korubczyński, 55. Abram Lawina, 56. Jan Leczniewski, 57. Jan Lejkowski, 58. Jan Lisiczki, 59. Marian Laskowski, 60. Franciszek Lorens,
61. Marcin Lewandowski, 62. Kazimierz Łempicki, 63. Icek Łatokosz, 64. Julian Łączkowski, 65. Adam Łazawski, 66. Józef Małoszewski, 67. Ignacy Miłkowski, 68. Jan Myśliwski, 69. Franciszek Morzecz, 70 Stanisław Malinowski, 71. Leon Matuszewicz, 72. Szymon Milewski, 73.Andrzej Malinowski, 74. Kajetan Menlewicz, 75. Edward Majewski, 76. Kazimierz Milodrawski, 77. Aleksander Malinowski, 78. Leon Mieszkowski, 79. Kazimierz Mierzykowski, 80. Aleksander Maciejewski, 81. Błażej Moszczyński, 82. Franciszek Marcinkowski, 83. Władysław Morawski, 84.. Emilian Niecki, 85. Nikodem Niski, 86. Władysław Nadratowski, 87. Jan Natowski, 88. Józef Nowicki, 89. Antoni Nadrabski, 90. Walenty Napierkowski, 91. Józef Napierkowski, 92. Teofil Obrrembski, 93. Stanisław Olkowski, 94. Józef Olszewski, 95. Jan Olszewski, 96. Władysław Orawski, 97. Józef Osiecki, 98. Antoni Albretow, 99. Ludwik Olewiński, 100. Antoni Ossowski 101. Kazimierz Osdawski, 102. Kazimierz Owczarski, 103. Jan Przeradzki, 104. Józef Przedpełski,
105. Adolf Pruszczyński, 106. Janusz Peczkowski, 107. Andrzej Pruszyński, 108. Józef Pleszyński, 109. Nikodem Przedpełski, 110. Ignacy Pest, 111. Feliks Płuszyński, 112. Józef Przedpełski, 113. Marian Pruszyński, 114. Piotr Podczadłowicz, 115. Józef Pawłowski, 116. Andrzej Pappe, 117. Józef Tadeusz, 118. Józef Puchalski, 119. Antoni Poddemski, 120. Wacław Pardecki, 121. Jan Prawnacki, 122. Leon Rajewski, 123. Józef Rajewski, 124. Jan Łużycki, 125. Michał Raczyński, 126. Leon Rościszewski, 127. Wincenty Rychlewski, 128. Jan Reboński, 129. Aleksander Rzeźnicki, 130. Wiktor Romanowski, 131. Wiktor Krasiński, 132. Antoni Rossanowski, 133. Jan Rumianowski, 134. Marceli Radomiński, 135. Jan Stepnowski, 136. Teofil Suramiecki, 137. Franciszek Samuel, 138.Stanisław Smokciski, 139. Piotr Szelakowski, 140. Piotr Szymanowski, 141. Maciej Szumiński, 142. Karol Szatkowski, 143. Stanisław Śmieciński, 144. Michał Siendsikowski, 145. Jakub Sudziński, 146. Antoni Swatowski, 147. Józef Sabrowski, 148. Leon Stefański, 149. Antoni Sałatek, 150. Waldemar Sokołowski, 151. Antoni Skowroński, 152. Adam Sztejngrejberg, 153. Adam Szafrański, 154. Ludwik Szmitt, 155.Franciszek Szamański, 156. Adam Szmidkowski, 157. Antoni Siedlecki, 158. Aleksander Stołpe, 159. Wikor Stryżewski, 160. Antoni Staszewski, 161. Wojciech Sokołowski, 162. Piotr Skobiński, 163. Jan Szamański, 164. Władysław Sztam, 165. Andrzej Tomaszewski, 166. Roch Tarnoszewski, 167. Józef Todia, 168. Ignacy Tyszkowski, 169. Jan Tengiński, 170. Marian Trzciński, 171. Ludwik Tesman, 172. Jan Tomaszewski, 173. Marcin Tomaszewski, 174. Wiktor Trymiszewski, 175. Jan Orlich, 176. Józef Welk, 177.Kazimierz Wiszniewski, 178. Marcin Wateruski, 179. Franciszek Walczak, 180. Maciej Wołyński, 181. Aleksander Wiśniewski, 182. Wojciech Włocki, 183. Jan Witecki, 184. Jan Wiszniewski, 185. Ludwik Wojtalewicz, 186. Józef Waleryński, 187. Jan Wysawski, 188. Józef Wojciechowski, 189. Mieczysław Wolski, 190. Otto Wojel, 191. Stanisław Wojciechowski, 192. Jan Wójlkowski (Wylkowski), 193. Franciszek Wychut, 194. Seweryn Wesołowski, 195 Andrzej Wiśniewski, 196. Jan Wolf, 197. Bronisław Waśnik, 198. Jakub Wodarski, 199. Romuald Wierzbicki, 200. Tomasz Waśniewski, 201. Tomasz Witowski, 202. Adam Wienszerek, 203. Michał Zeleniak, 204. Daniel Zaliwski, 205. Józef Zalewki, 206. Wawrzyniec Zbira, 207. Jan Zabłoci, 208. Jan Zakrzewski, 209. Józef Zakrzewski, 210. Andrzej Zaliński, 211. Konstanty Złaczewski, 212. Mikołaj Żmijewski, 213. Jan Zborowski, 214. Damazy Zakrzewski, 215. Bronisław Zacharewicz, 216. Hipolit Zabrzański, 217. Michał Zarębski, 218. Józef Żemak Ziomek, 219. Stanisław Żepnicki, 220. Stanisław Żebrowski, 221. Wawrzyniec Zukiewicz, 222. Ludwik Żebczyński.


IMIENNY WYKAZ POWSTAŃCÓW, którzy w styczniu 1863 roku pod Płockiem dostali się do niewoli. Zamieszczony w książce W. Karbońskiego Zygmunt Padlewski

1.ks. Ablatowski (Abratowski, Obratowski) z zakonu Reformatów skazany na 10 lat katorgi; 2. Bozimierski Wojciech, lokaj z Płocka, ukarany 400 rózgami; 3. Bielski Hipolit, fryzjer z Płocka, uwięziony; 4. Bielski Tomasz, ujęty w kościele Reformatów; 5. Cholewiński Marcin, lat 22, mieszczanin płocki; 6. Chilijski Hipolit, uwięziony; 7. Chyliński Franciszek, lat 33, stolarz z Płocka; 8. Czapliński Tomasz, lat 29, urzędnik gubernialny z Płocka; 9.Czyżewski Ludwik, lat 22, mieszczanin płocki; 10. ks. Czyżewski z zakonu Reformatów, skazany na 10 lat katorgi; 11.Ćwirko Bolesław, lat 18 z Warszawy, 12.Ćwirko Gustaw, aplikant adwokacki z Płocka, rozstrzelany 09.02. 1863; 13. Cymerman Aleksander, lat 18 z Warszawy; 14. Daleń Józef, lat 17, uczeń gimnazjum płockiego; 15. Dąbrowski, rymarz z Płocka, uwięziony; 16. Dąbrowski August, szlachcic z Płocka; 17. Dąbrowski Stanisław, lat 18, mieszczanin płocki; 18.Dąbrowski Władysław, lat 19, mieszczanin płocki; 19. Dąbrowiec Franciszek, lat 25, mieszczanin płocki; 20. Domagalski Hilary, lat 40, urzędnik rządowy z Płocka; 21. Dulczewski(v. Dulczński)August, lat 30, ogrodnik z Siecienia powiat Lipno; 22. Dziewanowski Stanisław, szlachcic z Płocka; 23. Dudziński Ferdynand, lat 18, mieszczanin płocki; 24. Kajman Leopold, siodlarz z Płocka, uwięziony; 25. Fechner Michał, felczer z Płocka, uwięziony; 26. Fedecki, szewc z Płocka, uwięziony; 27. Fuksiński, wyrobnik z Płocka, ranny w oko, uwięziony; 28. Gadamowicz, rządca, zastrzelony przez kozaków; 29. Gadomski Artur, nauczyciel gimnazjum z Płocka; 30. Galicki Antoni, lat 30, malarz z Płocka; 31. Gajewski Aleksander, lat 21, szlachcic z Płocka, uwięziony; 32. Górski, szlachcic z Dobrzynia; 33. Goszczyński Stanisław, lat 33 z Płocka; 34. Grzybowiski Teodor, uwięziony; 35. Janiszewski Roman, lat 22, mieszczanin z Sierpca; 36. Jabłoński Piotr, mieszczanin płocki; 37. Jarzyński Dionizy (Damian), lat 40, bednarz z Płocka, rozstrzelany; 38. Kamieński Aleksander, lat 22, felczer z Płocka, zesłany w głąb Rosji; 39.Kempiński, uczeń z Płocka, zesłany w głąb Rosji; 40. Kilichowski, leśnik, uwięziony; 41. Komorowski Adam, lat 19, mieszczanin płocki; 42. Kłobukowski Feliks, lat 23, aplikant sądowy z Płocka; 43. Korolewicz Piotr, lat 25, mieszczanin płocki; 44. Korewa Ludwik, uczeń z Płocka, uwięziony; 45. Kowalewski Józef, z partii dobrzyńskiej, skazany na 6 lat twierdzy; 46. Kowalewski Kajetan, dowódca partii dobrzyńskiej; 47. Krajeński Lucjan, lat 17, uczeń gimnazjum płockiego; 48. Krajeński Andrzej, lat 17, woźnica z Płocka, uwięziony; 49. Krawiec Jan, kołodziej z Płocka, uwięziony; 50. Kuśmierczyk Wojciech, lat 18, ślusarczyk z Płocka, rozstrzelany 02.11.1863r; 51. Lasotki, uczeń z partii szkolnej, aresztowany; 52. Leszczyński Jakub, lat 25, stolarz z Płocka, uwięziony; 53. Lewandowski Florian, lat 20, lokaj z Ściółkowa, skazany na 400 rózeg; 54. ks. Lewandowski, z zakonu Reformatów, uwięziony; 55. Bechowski Józef, organista z Płocka; 56. Linde, uczeń z partii szkolnej, zdołał zbiec; 57. Łempicki Henryk, uczeń z Płocka, uwięziony; 58. Słowińscy, dwaj bracia z partii dobrzyńskiej, uwięzieni; 59. Majewski Jan, lat 30, mieszczanin z Płocka; 60. Majewski, organista z Drobina, ciężko ranny, uwięziony; 61. Majewski Julian,lat 16, uczeń gimnazjum płockiego; 62. Markowski, szewc z Płocka, uwięziony; 63. Maciejewski Jan, lat 20, lokaj z Płocka; 64. Merk Wojciech, lat 33, szewc z Płocka; 65. Miarek Ksawery, lat18, mieszczanin płocki; 66. Mierzejewski Edward, uczeń z Płocka, uwięziony; 67. Mierzyński, stolarz z Płocka, uwięziony; 68. Mijakowski, rządca z Pagórek Ujazdowskiego, uwięziony; 69. Mikulewski Franciszek, lat19, robotnik z Płocka; 70. Miłodrowski Aleksander, szlachcic z Zakrzewia, uwięziony; 71. Mionsko Melchior, lat25,, mieszczanin płocki; 72. Mostowski Konstanty, szlachcic z Płocka; 73. Michałowski Franciszek, szlachcic z Płocka, uczeń gimnazjum w Warszawie; 74. Niemiatowski Julian, lat 17, piekarz z Płocka; 75. Nowicki Ignacy, lat 27, właściciel fabryki w Bronowie; 76. Ostrowski, szlachcic z partii dobrzyńskiej, skazany na 6 miesięcy twierdzy; 77. Pawłowski Andrzej, lat 22, mieszczanin płocki; 78. Pawłowski Wiktor, lat 24, cieśla z Płocka, uwięziony; 79. Pilitowski, uczeń z partii szkolnej, uwięziony; 80. Podlewski Karol, szlachcic, geometra płocki; 81. ks. Piotrkowski, uwięziony po rewizji w Nagórkach; 82. Płocki Leon, z partii dobrzyńskiej, skazany na 6 miesięcy twierdzy; 83. Płoszyński Antoni, lat 20, mieszczanin płocki; 84. Poddębski Antoni, lat 31, pisarz z Płocka; 85. Popikowski Antoni, syn właściciela majątku Jeżewo, uwięziony; 86. Postrych Władysław, lat 19, felczer z Płocka, ciężko ranny, uwięziony; 87. Rościszewski Leon, lat 19, syn dziedzica z Rościszewa; 88. Rosinowski Jan, szlachcic z Płocka; 89. Kudowski Emanuel, rządca z Kuchar, uwięziony; 90. Kudowski, syn adwokata, uczeń z partii szkolnej, uwięziony; 91. Rzeszotarski Felicjan, lat 24, oficjalista w majątku Łempickiego Chudzinie, uwięziony; 92. Sadowiski Stanisław,lat 20, włościan spod Ostrołęki; 93. Smoliński Hilary, lat 17, szlachcic z Płocka; 94. Sokołowski, ogrodnik z Nagórek, uwięziony po rewizji we dworze; 95. Srednicki Hilary, lat 17, z Warszawy; 96. Starzymowski z Włocławka,, uczeń partii szkolnej, zesłany do Rosji; 97. Surowiecki Teofil, mieszczanin z Ostrołęki; 98. Sztombach August, kamasznik z Płocka; 99. Szymanowski z Kożuszyna, uczeń partii szkolnej, uwięziony; 100. Świdziński Franciszek, rzeźnik z Płocka, uwięziony; 101. Światecki, syn rolnika z m. Dąbie, zesłany do wojska w Rosji; 102. Święcicki Adolf, z Nowej Wsi, uczeń, dowódca partii szkolnej, zesłany do wojska w Rosji; 103. Wernik, oficjalista folwarczny, z partii dobrzyńskiej, uwięziony; 104. Wieszczycki Leon, lat 25, urzędnik z Płocka, uwięziony; 105. Wilczewski Michał, lokaj z Płocka, uwięziony; 106. Wichrowski Ignacy, lat 19, mieszczanin płocki. 107. ks. Woyczyński, uwięziony w wyniku rewizji w Nagórkach; 108. Wojciechowski Leon, lat 26, mieszczanin płocki; 109. Soliński Florian, lat 18, subiekt Domu Zleceń w Płocku, ciężko Anny, rozstrzelany 09.11; 110. Wodzyński Bronisław, urzędnik rządowy w Płocku; 111. Zambrzycki Zygmunt, syn dziedzica z Gostkowa, uwięziony; 112. Zaborowski Władysław, lat 19, mieszczanin płocki; 113 Zieliński Józef, mieszczanin z Mławy

Opracowanie na podstawie S. Popkowskiego, "Powstanie styczniowe w płockim i płońskim, "Głos Mazowiecki nr 52-65, Płock 1929, oraz I Kurskiego Kurskiego z Nocy Styczniowej, "Życie Mazowsza", 3-4 Płock 1928
Awatar użytkownika
kwis
Posty: 489
Rejestracja: sob sty 23, 2010 12:49 am
Lokalizacja: Płock

Re: Powstanie styczniowe 1863 - 1864

Postautor: kwis » pn gru 13, 2010 9:05 pm

Cz. 3

Noc straszna - Bitwa pod Ciókowem

22 stycznia 1863 roku oddział Koźlaninowa zauważył płockich uczniów pod dowództwem Święcickiego kierującego się w stronę lasu pod Ciółkowem. Uczniowie spostrzegłszy oddział rosyjski, szybko zmienili kierunek marszu, więc Koźlaninow wysłał za nimi pogoń 10 kozaków, drugich 10 skierował do Ciółkowa, a piechotę poprowadził w stronę Staroźreb. Tymczasem uczniowie płoccy, trzymając w szachu kozaków strzałami z czterech dubeltówek, oderwali się od nich i ukryli w pobliskim lasku, a potem w zabudowaniach sąsiedniego folwarku

Koźlaninow nie dotarł do Staroźreb. Na swej drodze spotkał oddział majora kawalwerii, wykładowcę w polskiej szkole wojskowej we Włoszech Aleksandra Rogalińskiego (1833 - 1896) Rogaliński widząc przewagę oddziału cofnął się do lasu pod Ciółkowem i tam się
zatrzymał. Rosjanie myśląc, że Polacy poddają się, podeszli bardzo blisko.Rogaliński wystrzelił raniąc dowódcę oddziału rosyjskiego Koźlaninowa, który spadł z konia. W trakcie krótkiej bitwy zginął pułkownik Koźlaninow i43 żołnierzy, rannych zostało 17 żołnierzy. Zdobyto 40 karabinów. Polacy mieli tylko trzech rannych lekko żołnierzy i ciężko rannego Rogalińskiego, który w zaistniałej sytuacji wycofał się 12 km w kierunku Płocka, lecz pozbawiona dowódcy, który w wyniku ran musiał oddział opuścić zwycięzcy spod Ciółkowa zostali rozbici przez oddział kapitana Stefanowskiego.

Chmury stoją wyjątkowo nisko, jest ciemno. O dziewiątej policjant Munkierski zauważa na dziedzińcu pałacu pobiskupiego grupę mężczyzn bez obowiązkowych latarek. W ciemnościach podsłuchuje ich ciche rozmowy: szturm powstańców zacznie się o północy. Natychmiast donosi o tym Mengenowi. Wojsko aresztuje spiskowców w pałacu.

Chwilę później zrywa się potężna ulewa. Mija północ, patrole co rusz aresztują przechodniów bez latarek. Wielu ma broń. Zgodnie z planem o 1 w nocy bije kościelny dzwon. Ale spiskowcy, przerażeni aresztowaniami i godziną policyjną, nie pojawiają się na ulicach. Po kwadransie biją dzwony w innych kościołach i na mieście wreszcie zaczyna się ruch. Mężczyźni biegają, pukają do bram, krzyczą: - Panowie, do broni! Do broni!

Głos dzwonów niesie się daleko i Bończa, czekający wieści pod Płockiem sam jeden na białym koniu rusza, by się rozeznać w sytuacji. Wjeżdża do miasta. Rozpaczliwie miota się w ciemnościach na tym białym koniu, gdy wreszcie zjawia się konspiracyjny komendant Płocka Marian Zegrzda, a razem z nim oddział złożony z kleryków miejscowego seminarium. Ruszają pod ratusz. Wtem z domu naprzeciwko odwachu ktoś strzela z dubeltówki i zabija wartownika. Z odwachu wybiega rosyjska straż pod dowództwem pułkownika Poźniaka i otwiera ogień do powstańców. W ciemnościach strzały chybiają. Poźniak odpala rakietę, która sypiąc skrami wzlatuje i wybucha. Powstańcy, nieotrzaskani z ogniem, rzucają się do ucieczki.

Bończa w ciemnościach zbiera ludzi, czeka na wsparcie innych oddziałów. Ale one się nie stawiają, bez walki błąkają się po nocy nad Wisłą lub nie mogą dotrzeć do Płocka. Nadzieja w oddziale Kowalewskiego. Na nieszczęście jedna z rakiet ciągle wystrzeliwanych przez Poźniaka przypadkowo spada pomiędzy szeregi Kowalewskiego. Powstańcy wpadają w popłoch i rozbiegają się we wszystkie strony. Nad ranem Rosjanie chwytają Kowalewskiego.

Zwycięzcy rozpalają wielkie ogniska na ulicach. Z miasta nie ucieknie teraz nawet mysz. O świcie sołdaci wyłamują drzwi do domów. Zaczynają się areszty, rewizje. Po obfitych śladach krwi odszukują ciężko rannego Zegrzdę, ale ten w ostatniej chwili strzela sobie w skroń. Po południu miasto zamiera.


Maria Macieszyna tak opisała: Wyznaczony przez Z. Padlewskiego do napadu na Płock Tomaszewski (Bończa), w naznaczonej do napadu chwili z oddziałkiem 80 ludzi wszedł do miasta i szturm do koszar przypuścił

mapki

http://galeria.plock24.pl/displayimage-4264.html

http://galeria.plock24.pl/displayimage-4291.html

http://galeria.plock24.pl/displayimage-7061.html

http://galeria.plock24.pl/displayimage-4264.html
Awatar użytkownika
kwis
Posty: 489
Rejestracja: sob sty 23, 2010 12:49 am
Lokalizacja: Płock

Re: Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

Postautor: kwis » pn gru 13, 2010 11:34 pm

cz. 4

Kościół Ewangielicko-Augsburski w Płocku w czasie Powstania Styczniowego

W początku lat 1860 zaczęły narastać w Kongresówce polskie nastroje patriotyczne i napięcia z władzami carskimi, spotęgowane manifestacjami patriotycznymi w Warszawie. W czasie demonstracji na placu Zamkowym w dniu 27 lutego 1861 wojsko strzelało do tłumu zabijając pięć osób. W dniu pogrzebu ofiar strzelaniny 2 marca 1861 miała miejsce manifestacja 150 tys. ludzi z udziałem duchowieństwa. W dniu 8 kwietnia wojsko rosyjskie znowu zabiło w Warszawie manifestantów, tym razem około 200 osób.

W kościołach zaczęto wygłaszać patriotyczne kazania i śpiewać "Boże coś Polskę". W dniu 10 października 1861 odbył się manifestacyjny pogrzeb patriotycznie nastawionego katolickiego arcybiskupa Fijalkowskiego, w którym brała także udział przybyła na tą okazję "deputacja miasta Łodzi z pastorem Manitiusem na czele".

Od 14-go października obowiązywał w Warszawie stan wojenny, a Ks. Leopold Otto, ówczesny drugi pastor parafii warszawskiej, został uwięziony w Cytadeli warszawskiej za swoją postawę sympatyzującą z manifestantami.

W Łodzi ks. Karol Gustaw również okazywał postawę sprzyjającą demonstracjom patriotyzmu polskiego. Przetłumaczył on z polskiego na niemiecki polskie pieśni patriotyczne, w tym pieśń "Boże coś Polskę", aby w ten sposób ułatwić niemieckim ewangelikom wyrażanie poparcia dla polskich dążeń niepodległościowych. I rzeczywiście, podczas obchodów rocznicy Unii Lubelskiej, przyjmował on w Kościele Św. Trójcy "olbrzymi pochód łodzian rożnych narodowości i wyznań, podczas którego Niemcy z bractwa kurkowego śpiewali po niemiecku polską pieśń narodową "Boże coś Polskę". Władze rosyjskie zarzucały mu później, że opuszczał obowiązkowe słowa modlitwy za cara i dwór carski, organizował nabożeństwa za pomyślność Polski w języku polskim i "zbierał pieniądze na cele rewolucyjne, dopuszczał w luterańskim kościele do manifestacji takich jakie były w katolickich kościołach".

Kiedy już wybuchło powstanie styczniowe, ks. Karol Gustaw jawnie udzielił mu poparcia, odczytywał z ambony zarządzenia Rządu Narodowego, i płacił podatki narodowe. Jego kazania były w tym czasie nadzorowane przez ludzi nasłanych przez władze carskie, w tym przez wojennego naczelnika okręgu łódzkiego A. Broemsena. Nabożeństwa popierające ojczyznę odprawiali też (...) i ks. Ignacy Boerner z Płocka i inni pastorzy ewangeliccy.

Otto Herman Manitius, brat ks. Karola Gustawa młodszy od niego o półtora roku, został architektem. (...) Pod koniec tego roku przeniósł się on do Kutna, gdzie otrzymał posadę budowniczego rządowego. W następnych latach był naczelnikiem powstańczym Kutna. Został aresztowany przez władze carskie i uznany za zdrajcę, i w dniu 10 września 1865 zwolniony z posady i oddany pod nadzór policyjny. (...)

Na jesieni 1863 Powstanie Styczniowe traciło na sile. Przeważające liczebnie wojska rosyjskie rozbijały i likwidowały oddziały powstańcze. We wrześniu 1863 car mianował namiestnikiem w Warszawie hr. Teodora Berga, Niemca bałtyckiego, który zaczął stosować drastyczne metody zwalczania powstańców i konspiratorów. 5 sierpnia 1864 zostali straceni w Cytadeli warszawskiej przywódcy powstania (...) W końcu stycznia 1865 r Ks. Karol Gustaw otrzymuje z Konsystorza polecenie, aby opuścił parafię (...) sam w przeciągu 3 dni opuścił Łódź i udał się do Łomży, dla objęcia tamtej parafii. (...) Decyzja Konsystorza była najprawdopodobniej spowodowana naciskiem namiestnika Berga, który wysłał list do Konsystorza dnia 12 stycznia 1865 r. Była to dotkliwa przeciwność losu dla ks. Karola Gustawa, tym niemniej lepsza od osadzenia w więzieniu lub zsyłki na Sybir.

Autor artykułu - fragment: Andrzej Z. Manitius McLean, Virginia, USA, grudzień 2006
Awatar użytkownika
kwis
Posty: 489
Rejestracja: sob sty 23, 2010 12:49 am
Lokalizacja: Płock

Re: Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

Postautor: kwis » czw gru 16, 2010 10:46 am

cz. 5

Zygmunt Padlewski kierował powstaniem na Mazowszu. Jego działalność jest oceniana bardzo różnie, budzi wiele kontrowersji. 5 kwietnia 1863 r. Padlewski, po udzieleniu mu urzędowej nagany i zwolnieniu ze stanowiska, z obowiązkiem powrotu w województwo płockie do chwili mianowania nowego naczelnika, wrócił i zatrzymał się w Drozdowie, potem w Mysłakowie u bogatego ziemianina Jana Sokołowskiego, Tutaj Padlewski postanowił wznowić działalność, opracowując plan utworzenia znacznej liczby nowych oddziałów powstańczych. Na wiosnę pragnął zacząć na nowo działania zbrojne. W tym celu Padlewski rozesłał tysiące wezwań do stawiania się w wyznaczonym miejscu. Jego wezwania spotkały się z odzewem. Zaczęto formułować małe oddziały. Jednym z nich kierował Teofil Jurkowski.

14 kwietnia 1863r. oddział Jurkowskiego został zaatakowany przez wojsko rosyjskie pod dowództwem kapitana Prowalskiego w lasach koło Skępego. W czterogodzinnej walce polegli wszyscy kosynierzy i strzelcy. Konnica zdołała zbiec. Jurkowski zebrał rozproszony oddział, kierując się w stronę Sierpca. Było około 150 umundurowanych w czamarki i konfederatki powstańców.

Noc z 15 na 16 kwietnia spędzili w lesie pod Kwaśnem, kierując się następnie przez Sudragi do lasu koło wsi Koziołek. Obóz powstańczy rozłożył się pomiędzy wsiami Wólka, Gozdy i Czermno, w miejscu zwanym Okrągły Borek. Zaatakowani z 4 stron powstańcy dosyć długo bronili się. Nie mogąc jednak wytrzymać natarcia, zostawili obóz i rzucili się do ucieczki. W ręce wroga dostały się furgony z zapasami amunicji, 60 nowych sztucerów, 25 koni, proch, ołów. Rosjanie zdobyli także kaplicę obozową i sztandar powstańczy. W potyczce pod Koziołkiem poległo 17 powstańców, w tym kapelan oddziału. Na mocy upoważnienia Sądu Policji Prostej Okręgu Lipnowskiego z 17 kwietnia 1863 r. proboszcz w Ligowie ks. Ignacy Małkiewicz zebrał ciała 16 poległych i urządził im pogrzeb. Nastąpiło to 19 kwietnia. W bitwie pod Koziołkiem ponadto kilkunastu partyzantów zastało rannych. Byli leczeni w szpitalu w Lipnie, innymi zaopiekowali się okoliczni ziemianie i leczyli ich w domach. Po klęsce pod Koziołkiem w województwie płockim nie istniał już żaden większy oddział partyzancki.

Po rozbiciu oddziałów pod Koziołkiem i Koseminem Padlewski zwątpił w sens dalszej walki. Jednak z ziemi chełmińsko - pomorskiej miał przybyć większy oddział wolontariuszy. Padlewski pragnął dotrzeć do tego oddziału. W tym celu kierując się bocznymi, mało uczęszczanymi drogami 20 kwietnia Z. Padlewski wyruszył z Mysłakówka. Powstańcy z Padlewskim wyruszyli 2 powozami, wyprawa miała pozory prywatnego wojażu na polowanie. Wszyscy zaopatrzeni byli w urzędowe paszporty na zmienione nazwiska, Padlewski na Zenon Poliński. W powozie Padlewskiego znajdowały się konfederatka z białą czaplą kitą, zbiór pism i listów Bobrowskiego (członka Rządu Narodowego, naczelnika Warszawy), opatrzonych pieczęciami Rządu Narodowego, kilka rewolwerów. Pomiędzy Borzyminem a Studzianką Z. Padlewski został zatrzymany przez kozaka, po chwili dotarł oficer rosyjski, który po przeszukaniu powozów aresztował Padlewskiego i jego otoczenie.

24 kwietnia wszyscy zostali odstawieni do Lipna, tu Z. Padlewski został szybko rozpoznany. Pod silną eskortą został przewieziony do Dobrzynia nad Wisłą, a później do Płocka.

Naczelnik wojskowy województwa płockiego gen. Zygmunt Padlewski osadzony w osobnej celi starego więzienia l maja 1863 r. złożył zeznania. Odpowiadając na 17 pytań, zachował się niezwykle godnie. Nie zdradził nikogo, nie ujawnił nici organizacji konspiracyjnej. Został skazany na śmierć, pomimo starań wielu osób (najbliższej rodziny, towarzyszy z konspiracji) nie udało się go uwolnić. Wyrok wykonano 15 maja o 5 rano na rogatce płońskiej przy prochowni dziś nie istniejącej.

W chwili śmierci miał 28 lat. Był jednym z najwybitniejszych dowódców powstania styczniowego. Za jego naczelnictwa stoczono w województwie płockim około 30 bitew i potyczek

*

Piotr Czarliński.

Był on pruskim porucznikiem obrony morskiej, właścicielem majątku Czarlin w powiecie kościerzyńskim. Wraz ze swoim bratem Stanisławem Czarlińskim, urzędnikiem gospodarczym w majątku Lipy, udał się na teren powiatu lipnowskiego. Miał tu objąć funkcję dowódcy oddziału. Wkrótce awansowany został do stopnia majora.
Oddział Czarlińskiego po przybyciu na teren ziemi dobrzyńskiej podporządkował się zrazu Jurkowskiemu i ze swym oddziałem walczył pod jego rozkazami w bitwie pod Szczutowem - Bliznem, stoczonej 9 lipca 1863r. Po niefortunnej potyczce pod Szczutowem - Bliznem Jurkowski zrzekł się dowództwa na rzecz Czarlińskiego. Prawdopodobnie po tej bitwie P. Czarliński awansował do stopnia majora i został mianowany naczelnikiem na powiat lipnowski.

Po klęsce pod Szczutowem - Bliznem P. Czarliński wraz ze swym oddziałem stoczył kilka potyczek z wojskami rosyjskimi. Wśród nich największych była bitwa pod Choczniem i Żurawinem.
17 września 1863r. oddział Czarlińskiego został napadnięty przez rosyjski oddział pod dowództwem kapitanów Troickiego i Seniutowicza.

Po zniszczeniu mostów na Skrwie we wsi Choczeń powstańcy przeszli na drugi brzeg. Nie udało się jednak zniszczyć drugiego mostu w Malanowie. Spowodowało to, że kawaleria rosyjska uderzyła na lewe skrzydło powstańców. Partyzanci wycofali się do lasu przed wsią Kwaśno. Pod naciskiem nadbiegłej piechoty, musieli wycofać się do lasu i wejść do wsi Kwaśno. Następnie skierowali się w stronę Żuchowa. Ścigani przez siedem wiorst, następnego dnia rozeszli się do domów.

Według raportów rosyjskich w bitwie pod Choczniem i Żurawinem zabito 5 powstańców, 5 innych wzięto do niewoli. Następnego dnia schwytano jeszcze 3 osoby, a 19 września odnaleziono innego rannego.

Po porażce żurawińskiej Piotr Czarliński z resztą oddziału dołączył do partii Cielickiego i pod jego rozkazami brał udział w bitwie pod Gołyminem, stoczonej 10 października 1863 r. Dopiero pod koniec grudnia tegoż roku, wobec beznadziejnej sytuacji w tym rejonie oddział został rozwiązany. Piotr Czarliński ze swymi podkomendnymi powrócił do Prus i został tam dowódcą kompanii w oddziale chełmińsko - pomorskim.

*
Wojciech Ignacy Zegrzda

Urodził się w kwietniu 1823 roku. Gdzie? Z ustaleniem tego jest problem. Jak twierdzą Andrzej Papierowski i Jerzy Stefański w opracowaniu "Płocczanie znani i nieznani" urodził się w Płocku lub w Rudzie w Kaliskiem.

Zegrzda był adwokatem i patronem Trybunału Cywilnego w Płocku. W latach 60. XIX stulecia był członkiem organizacji spiskowych. W nocy z 22 na 23 stycznia 1863 roku dowodził atakiem powstańców na odwach - siedzibę carskiego wojska i policji. Ranny, schował się w swoim mieszkaniu przy pl. Narutowicza 8 (dziś to siedziba TNP). Rosjanie wytropili go jednak, idąc po śladach krwi. Wojciech Zegrzda, nie chcąc poddać się wrogowi, rozgoryczony porażką, zastrzelił się z rewolweru.

*
Bogdan Bończa oraz Konrad Tomaszewski

Błaszczyński Kazimierz Konrad ur. ok. 1831r Był oficerem artylerii rosyjskiej, przystąpił do powstania 1863r. i został mianowany naczelnikiem województwa płockiego. Brał udział w nieudanym napadzie na Płock. Potem dowodził 300-osobowym oddziałem konnym powstańców w sandomierskim i krakowskim. Zginął w wieku 32 lat. Rannego po bitwie 19.VI.1863r Rosjanie rozsiekali szablami a potem wyrzucili z grobu z krypty kościelnej. Do 2004r. w rogu cmentarza w nieoznaczonym grobie ziemnym w Nawarzycach. Jakże historia podobna do dziejów szczątków Padlewskiego
Awatar użytkownika
kwis
Posty: 489
Rejestracja: sob sty 23, 2010 12:49 am
Lokalizacja: Płock

Re: Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

Postautor: kwis » sob gru 18, 2010 9:04 pm

Powstanie Styczniowe - fragment ekspozycji X wieków Płocka - w siedzibie Muzeum Mazowieckiego w Płocku
Załączniki
DSC08345.JPG
DSC08345.JPG (131.18 KiB) Przejrzano 14693 razy
DSC08346.JPG
DSC08346.JPG (130.05 KiB) Przejrzano 14693 razy
DSC08344.JPG
DSC08344.JPG (139.16 KiB) Przejrzano 14693 razy
Awatar użytkownika
kwis
Posty: 489
Rejestracja: sob sty 23, 2010 12:49 am
Lokalizacja: Płock

Re: Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

Postautor: kwis » ndz gru 19, 2010 2:22 pm

Przyjechali z więzienia, ul. Misjonarską i Płońską. Z zachowanych wspomnień wynika, że kiedy Rosjanie prowadzili generała, płocczanki rzucały mu pod nogi kwiaty.

Naczelnik wojskowy województwa płockiego gen. Zygmunt Padlewski osadzony w osobnej celi starego więzienia l maja 1863 r. złożył zeznania. Odpowiadając na 17 pytań, zachował się niezwykle godnie. Nie zdradził nikogo, nie ujawnił nici organizacji konspiracyjnej. Został skazany na śmierć, pomimo starań wielu osób - najbliższej rodziny, towarzyszy z konspiracji- nie udało się go uwolnić. Wyrok wykonano 15 maja o 5 rano na rogatce płońskiej przy prochowni dziś nie istniejącej. W chwili śmierci miał 28 lat. Był jednym z najwybitniejszych dowódców powstania styczniowego. Za jego naczelnictwa stoczono w województwie płockim około 30 bitew i potyczek.

Noc z 15 na 16 kwietnia spędzili w lesie pod Kwaśnem, kierując się następnie przez Sudragi do lasu koło wsi Koziołek. Obóz powstańczy rozłożył się pomiędzy wsiami Wólka, Gozdy i Czermno, w miejscu zwanym Okrągły Borek. Zaatakowani z 4 stron powstańcy dosyć długo bronili się. Nie mogąc jednak wytrzymać natarcia, zostawili obóz i rzucili się do ucieczki. W ręce wroga dostały się furgony z zapasami amunicji, 60 nowych sztucerów, 25 koni, proch, ołów. Rosjanie zdobyli także kaplicę obozową i sztandar powstańczy. W potyczce pod Koziołkiem poległo 17 powstańców, w tym kapelan oddziału. Na mocy upoważnienia Sądu Policji Prostej Okręgu Lipnowskiego z 17 kwietnia 1863 r. proboszcz w Ligowie ks. Ignacy Małkiewicz zebrał ciała 16 poległych i urządził im pogrzeb. Nastąpiło to 19 kwietnia. W bitwie pod Koziołkiem ponadto kilkunastu partyzantów zastało rannych. Byli leczeni w szpitalu w Lipnie, innymi zaopiekowali się okoliczni ziemianie i leczyli ich w domach. Po klęsce pod Koziołkiem w województwie płockim nie istniał już żaden większy oddział partyzancki.

Po rozbiciu oddziałów pod Koziołkiem i Koseminem Padlewski zwątpił w sens dalszej walki. Jednak z ziemi chełmińsko - pomorskiej miał przybyć większy oddział wolontariuszy. Padlewski pragnął dotrzeć do tego oddziału. W tym celu kierując się bocznymi, mało uczęszczanymi drogami 20 kwietnia Z. Padlewski wyruszył z Mysłakówka. Powstańcy z Padlewskim wyruszyli 2 powozami, wyprawa miała pozory prywatnego wojażu na polowanie. Wszyscy zaopatrzeni byli w urzędowe paszporty na zmienione nazwiska, Padlewski na Zenon Poliński. W powozie Padlewskiego znajdowały się konfederatka z białą czaplą kitą, zbiór pism i listów Bobrowskiego (członka Rządu Narodowego, naczelnika Warszawy), opatrzonych pieczęciami Rządu Narodowego, kilka rewolwerów. Pomiędzy Borzyminem a Studzianką Z. Padlewski został zatrzymany przez kozaka, po chwili dotarł oficer rosyjski, który po przeszukaniu powozów aresztował Padlewskiego i jego otoczenie.

24 kwietnia wszyscy zostali odstawieni do Lipna, tu Z. Padlewski został szybko rozpoznany. Pod silną eskortą został przewieziony do Dobrzynia nad Wisłą, a później do Płocka.

wykorzystano mat. ze strony internetowej Szkoły w Ligowie, W. Karbowski - "Zygmunt Padlewski", ze zbiorów Z. Dylewkiego.

*

Powstańcy zyciężyli Pod Staszowem, Skałą, Grochowiskami. Walki trwały na Litwie, Żmudzi, Białorusi. Ciągle napływali ochotnicy z zaboru pruskiego i austriackiego. Obiecana pomoc z Zachodu nie nadeszła mimo to została stworzone struktury administracyjne powstańcze takie jak sądy, drukarnia, siły zbrojne.

I tu nasuwa się pytanie: Zachód nie pomógł Polsce w roku 1863, nie pomógł we wrześniu 1939 r, nie pomógł w czasie trwania Powstania Warszawskiego. Czy pomoże obecnie gdy jesteśmy w strukturach Unii Europejskiej? Ja mam wątpliwości.

O klęsce powstania przesądziła przewaga militarna, brak pomocy z zewnatrz, brak środków do walki, i zwykła ludzka zdrada i tzw. konwencja Alvensbena zawarta 8 lutego 1863 roku - tajny układ pomiędzy Prusami i Rosją który podpisano w Petersburgu przez pruskiego generała Gustava von Alvenslebena, z inicjatywy Otto von Bismarcka, dotyczący współpracy przy tłumieniu powstania styczniowego w Polsce.

Pamięć o Powstaniu Styczniowym i o gen. Zygmuncie Padlewskim trwa do dziś; to temat na kolejną część - ostatnią.
Awatar użytkownika
bobola
Stowarzyszenie
Posty: 2465
Rejestracja: sob lis 14, 2009 11:30 am
Lokalizacja: Płock

Re: Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

Postautor: bobola » czw lut 17, 2011 12:14 pm

Pamiątki z powstania styczniowego w Muzeum Diecezjalnym w Płocku.
Załączniki
100_5438-tr.md.1863.jpg
100_5438-tr.md.1863.jpg (82.02 KiB) Przejrzano 14649 razy
100_5441-tr.md.1863.jpg
100_5441-tr.md.1863.jpg (76.24 KiB) Przejrzano 14649 razy
Awatar użytkownika
bobola
Stowarzyszenie
Posty: 2465
Rejestracja: sob lis 14, 2009 11:30 am
Lokalizacja: Płock

Re: Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

Postautor: bobola » pt sty 25, 2013 3:42 pm

Obligacja Rządu Narodowego i banknot z portretem Romualda Traugutta - wspominki Powstania Styczniowego.
Załączniki
Scan.jpg powst.styczn.jpg
Scan.jpg powst.styczn.jpg (122.56 KiB) Przejrzano 14599 razy
Awatar użytkownika
xtzaba
Posty: 43
Rejestracja: pt gru 14, 2012 4:53 pm
Lokalizacja: ZIELONKI k. PŁOCKA

Re: Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

Postautor: xtzaba » pn sty 28, 2013 4:48 pm

Awatar użytkownika
bobola
Stowarzyszenie
Posty: 2465
Rejestracja: sob lis 14, 2009 11:30 am
Lokalizacja: Płock

Re: Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

Postautor: bobola » pt lip 26, 2013 6:12 pm

W Woźnikach za kościołem, ustawiono głaz upamiętniający 150 rocznicę zrywu powstańczego.
Załączniki
P7260179-tr.Woźniki.jpg
P7260179-tr.Woźniki.jpg (83.1 KiB) Przejrzano 14562 razy
P7260181-tr.Woźniki.jpg
P7260181-tr.Woźniki.jpg (90.33 KiB) Przejrzano 14562 razy
Awatar użytkownika
Nieostatni
Posty: 645
Rejestracja: pt wrz 24, 2010 10:49 pm
Lokalizacja: W-wa (rzut beretem)

Re: Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

Postautor: Nieostatni » sob lip 27, 2013 12:37 am

Ogromną radość mi sprawiasz tym foto dokumentem. To przecież jedna z pierwszych wygranych potyczek powstańczych w ówczesnym województwie płockim, gmina Radzanowo, wieś Ciołkowo. Dołączam skan dotyczący bojowego chrztu jaki otrzymał oddział "Dzieci warszawskie", wyjęty z opracowania Zygmunta Zielińskiego Bitwy i potyczki 1863-1864. Na podstawie materiałów drukowanych i rękopiśmiennych Muzeum Narodowego w Rapperswilu rok 1913.
Cieszy ten piękny akcent jakim wpisuje się społeczeństwo do kart historii swej ojcowizny.
Ojczyzna to trzy wielkie rzeczy wspólne: wspólna mowa, wspólna ziemia i wspólna pamięć.
Bogusław Wolniewicz
ScreenShot135 Ciołkowo Powstanie Styczniowe.jpg
ScreenShot135 Ciołkowo Powstanie Styczniowe.jpg (109.78 KiB) Przejrzano 14559 razy
ScreenShot136 Ciołkowo Powstanie Styczniowe.jpg
ScreenShot136 Ciołkowo Powstanie Styczniowe.jpg (132.61 KiB) Przejrzano 14559 razy
ScreenShot132 Ciołkowo Powstanie Styczniowe.jpg
ScreenShot132 Ciołkowo Powstanie Styczniowe.jpg (72.78 KiB) Przejrzano 14559 razy
Dziękuje, pozdrawiam!
Nieostatni
Awatar użytkownika
Nieostatni
Posty: 645
Rejestracja: pt wrz 24, 2010 10:49 pm
Lokalizacja: W-wa (rzut beretem)

Re: Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

Postautor: Nieostatni » czw sie 22, 2013 12:21 pm

Przeglądając lamus przepastnego internetu, trafiam zawsze na setki informacji i ciekawostek, bezskutecznie wcześniej poszukiwanych.
Aby zbyt szybki i bezduszny klik nie zamienił ich na powrót w "pułkowników", oczekujących na ponowne odkrycie, zamieszczam ich adresy. By uzasadnić ten krok, podaje na łącznika
150-tą rocznicę Powstania Styczniowego, choć równie dobrze mogły by się znaleźć w innych tematach naszego forum. Sprawdź, uważam że warto. :ok:

Płock - inscenizacja wydarzeń w 150-tą. rocznicę Powstania Styczniowego - czas: 7.01 min.
http://www.youtube.com/watch?v=mC46o52WNRk

Kapliczka Straceń w 150-tą rocznicę Powstania Styczniowego - Twierdza Modlin - czas: 8.08 min.
http://www.youtube.com/watch?v=Szsbm17ojZU

Twierdza Modlin - Poświęcenie kapliczki i Krzyża Powstańców Styczniowych - czas: 5.27 min.
http://www.youtube.com/watch?v=_oPzf9uIt3U
Nieostatni
Awatar użytkownika
kwis
Posty: 489
Rejestracja: sob sty 23, 2010 12:49 am
Lokalizacja: Płock

Re: Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

Postautor: kwis » czw sie 22, 2013 1:54 pm

http://plockaprawica.net/downloads/mpn.pdf

Kapliczka Powstańców 1863r przy ul. Królewieckiej 28 w Płocku została zburzona - Inne Miejsca Pamięci z Powstania Styczniowego
Awatar użytkownika
Nieostatni
Posty: 645
Rejestracja: pt wrz 24, 2010 10:49 pm
Lokalizacja: W-wa (rzut beretem)

Re: Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

Postautor: Nieostatni » pt sie 23, 2013 11:19 am

Kwis wielkie dzięki za materiał jaki zamieściłeś pod zalinkowanym adresem, znany mi częściowo z forum Tradytora. Ale opracowanie Zenona Dylewskiego Miejsca pamięci narodowej z okresu Powstania Styczniowego 1863 roku w Płocku - już trzecie kolejne, uzupełnione nowo poznanymi faktami, wydane na 146 rocznicę jego wybuchu. To swoiste kompendium wiedzy o Krzyżu Bohaterów Powstania Styczniowego w miejscu egzekucji najmłodszego powstańczego generała Zygmunta Padlewskiego. Jednego z najbardziej czynnych organizatorów powstania, naczelnika wojskowego na terenie ówczesnego województwa płockiego, członka Komitetu Centralnego Narodowego, a w nim jednego z najwybitniejszych działaczy "czerwonych", negocjatora sojuszu z rewolucją rosyjską.
Kapliczka Powstańcza 1863 przy ul. Królewieckiej 22, jej dzieje i ostateczny los jaki dotknął to miejsce pamięci - ekshumacja szczątków, niwelacja terenu i zamiana na plac parkingowy, to bezdusznie potraktowana historia, gwałt dokonany na symbolu religijnym i patriotycznym. To przecież wizerunek, symbol, czakram, nadzieja na odzyskanie niepodległości dla następnych pokoleń którym przyszło walczyć przez długie 123 lata zniewolenia. Jak trudno przyjąć do wiadomości i pogodzić się z faktem, iż III Rzeczpospolita tak potraktowała ten skrawek ziemi odebranej zaborcom. Mam nadzieje, a nawet jestem przekonany, że pamięć drzemiąca w miejscowej społeczności upomni się o właściwe potraktowanie tego miejsca i należny mu honor zostanie przywrócony. Nigdy nie jest za późno na naprawę popełnionego błędu. Wybitny poeta polskiej opozycji, dramatopisarz, filozof Zbigniew Herbert powiedział - Naród który traci pamięć, traci sumienie. Czyżby się mylił? Karty historii potwierdzają - to prawda!
Nie wstydźmy się odróżniać dobro od zła i wyraźnie piętnować zło. Jako społeczeństwo walczmy o należne nam prawa, wtedy będzie Tu lepiej. To byli nasi przodkowie, Oni walczyli przecież i o naszą przyszłość. Pamięć o Nich to nasz obowiązek.
Może przynudzam, ale jeszcze jeden z wspomnianego wyżej lamusa - Netu:
Prawdziwym patriotą jest ten, który nie ze wszystkiego jest zadowolony w swej ojczyźnie, to człowiek, który pragnie i walczy o to, by w niej było lepiej. - Karol Dickens

Nieostatni
Awatar użytkownika
HETMAN
Stowarzyszenie
Posty: 570
Rejestracja: sob sty 12, 2013 2:00 pm
Lokalizacja: Płock

Re: Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

Postautor: HETMAN » ndz sie 25, 2013 4:07 pm

Witam
Pokazuje kule z Powstania Styczniowego 1863 r. z pola bitwy ,pod Małogoszczem woj.świętokrzyskie.
Więcej w dziale inne-z pola bitwy Powstania Styczniowego 1863 r.
kule 1863.jpg
kule 1863.jpg (46.64 KiB) Przejrzano 14517 razy
kule z 1863 r..jpg
kule z 1863 r..jpg (53.15 KiB) Przejrzano 14517 razy
Pozdrawiam :papa:
Jam jest HETMAN,człowiek prawy,co za Polskie siedział sprawy.
Polskę chętnie bym wyzwolił,lecz mi Chruszczow nie pozwolił.
Awatar użytkownika
Nieostatni
Posty: 645
Rejestracja: pt wrz 24, 2010 10:49 pm
Lokalizacja: W-wa (rzut beretem)

Re: Powstanie styczniowe 1863-1864. Mazowsze Płockie.

Postautor: Nieostatni » czw sty 21, 2016 10:29 pm

Jak ten czas szybko mija, to już 153 rocznica wybuchu Powstania Styczniowego. Przeglądając materiały "netu" związane z tym narodowym zrywem przeciw carskiemu zniewoleniu, znalazłem słowa przysięgi powstańców oddziału Feliksa Flatho, właściciela majątku w Mierzynku, parafii Dobrzejewice powiatu lipnowskiego. Przysięgę oddział złożył wobec ks. Jana Pomichowskiego proboszcza parafii, przed kapliczką wzniesioną w Mierzynku dla upamiętnienia powstania listopadowego, a właściwie wojny Polsko–Rosyjskiej 1830/31r.
Oto słowa przysięgi:
Choć srogie jarzmo gniecie karki nasze,
W sercach jest miłość, nadzieja i wiara.
Odkryjem piersi na strzały, pałasze,
Niech nam Ojczyznę okupi ofiara
.

Verba volant, memoria mament - słowa ulatują, pamięć pozostaje. A ja dodam - pamięć i czyny pozostają.
ScreenShot014.jpg
ScreenShot014.jpg (46.55 KiB) Przejrzano 14411 razy
ScreenShot028.jpg
ScreenShot028.jpg (214.95 KiB) Przejrzano 14411 razy
ScreenShot033.jpg
ScreenShot033.jpg (237.25 KiB) Przejrzano 14411 razy
Rosyjski medal za stłumienie powstania - miedź
ScreenShot032.jpg
ScreenShot032.jpg (302.76 KiB) Przejrzano 14411 razy
Bije zegar godziny,
my wtedy mówimy,
jak ten czas szybko mija,
a to my mijamy
Stanisław Jachowicz

Nieostatni

Wróć do „Historia nowożytna”

Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 3 gości