Moje domowe archiwalia

[bobola]

Ówczesne tarcze były haftowane, a więc ich kultowość polega też na elegancji, której my wcale nie docenialiśmy. Żałuję, że moja tarcza gdzieś się zapodziała i nie mogę jej pokazać.

[ahalinka]

Sentyment do tego - co w czasach dorastania - zawsze pozostaje
Naszymi spostrzeżeniami nieco zakłóciliśmy Twój rodzinny pamiętnik ale liczę, że jeszcze wrócisz do wspomnień rodziców i Twoich
W rodzinnych dokumentach tyle miejsc do opisania - ul. Wólczańska i nie tylko...

[bobola]

Gdy ostatnio przeglądałem stare papiery natrafiłem na małą kartkę z napisanym listem, wzruszyłem się czytając to co tam jest napisane.
List napisała do mnie starsza pani, która nazywa mnie prawnuczkiem i podpisuje się jako Prababunia. Ja wówczas miałem dwa lata, nie pamiętam tej pani, nie znam jej nazwiska. To co zapamiętałem z późniejszych opowiadań to tylko tyle, że w ciężkich okupacyjnych czasach, losy mojej rodziny i tej pani zetknęły się na czas jakiś i to wówczas zostałem "zaadoptowany" przez Prababunię.
Ponieważ skan rękopiśmiennego listu może okazać się trudny do odczytania, przytaczam jego treść, zachowując jego pisownię.

Kochany, malutki mój Prawnusiu!
Dziękuję Ci za śliczny liścik, który pisałeś siam, w zastępstwie zajętej gospodarstwem Twej dobrej Mamusi. Fotografiję Twoją oglądam i podziwiam żeś przez dwa latka taki duży urósł,- co to będzie wkrótce,- gdy z Jędrusia,- na Pana Andrzeja wyrośniesz!
Czy otrzymałeś z poczty 2 zeszyciki z mlowankami? po drugiej stronie możesz już sobie te same ze wzoru przerysować. Z Twoich rysunków podobał mi się lot samolotu bujającego w obłokach. Co za fantastyczne i karkołomne spirale mu wytyczyłeś! Może z czasem, przebrnąwszy przez te nudne szkoły wyrośniesz na wielkiego wynalazcę inżyniera w aeronautyce,- a stuletnia Prababunia z Tobą jako Pilotem, poszybuje w - stratosferę!
Poproś Mamusi Twej,- ślicznej i dobrej,- by Ci wytłómaczyła czego nie rozumiesz z mego listu, bo Prababcie czasem mówią niezrozumiale.
Całuję Cię Dziecinko drogie w główkę i rączki i serdecznie błogosławię. Rośnij na pociechę swym zacnym Rodzicom!- Kochająca Cię
Prababunia
23/V 44r. Kielce.-

[Thomas]

niesamowite!

[Z_A]

Też jestem pod wielkim wrażeniem pamiątek i ich treści...

ahalinka teraz gotuje obiad ale mówi mi: "napisz - Pisz Andrzeju"

[bobola]

Dopingowany przez łodziaków szukam tematu do opisania, nową opowiastkę mam już w głowie. Przy przglądaniu zdjęć znalazłem, jedno nawiązujące do opisanego w liście. Jest to fotografia, o której mogę twierdzić z dużą dozą prawdopodobieństwa, że patrząc na to zdjęcie Prababunia podziwiała, iż tak urosłem przez dwa lata. Na zdjęciu jestem pomiędzy mamą i siostrą.

[prząśniczka]

A może jakaś historia związana z tym zdjęciem albo z okresu kiedy było zrobione. I poproszę więcej fotek może w nawiązaniu do art deco.

[bobola]

Począwszy od moich pierwszych urodzin, w każdy dzień następnych urodzin byłem prowadzony do fotografa aby uwiecznił mnie na zdjęciu, tutaj mam dwa lata. Miałem jeszcze jedno zdjęcie z tego dnia - sam stoję na krześle w towrzystwie pluszowego misia, ale nie mogę go odnaleźć, prawdopodobnie zaopiekowała się nim moja córka

[prząśniczka]

Jeśli arichwalia bez zdjęć, to chciałam opowiedzieć o pięknym zwyczaju jaki panował w moim rodzinnym domu. Otóż na każde urodziny mojego brata czy moje mój tata podarowywał prezent również mojej mamie. Gdy byłam dzieckiem nie bardzo podobał mi się ten zwyczaj, ale teraz uważam go za piękny dowód miłości i chyba podziękowania za urodzenie dzieci. I tak tylko nie wiem, skąd wziął się u mojego taty taki pomysł, czy podpatrzył?

[ahalinka]

W Waszych przypadkach to również wyrazy dobrego wychowania rodziców i tradycja panująca w domach
To są wzory godne naśladowania...

[bobola]

I poproszę więcej fotek może w nawiązaniu do art deco.

Skoro jest zapotrzebowanie na art deco, to może ta fotografia z 1930 r. będzie satysfakcjonująca.
Pani na zdjęciu jest od stóp do głów ubrana wg ówczesnej mody (art deco), moda męska nie była aż tak wyrazista. Pani trzyma laskę, ale to nie tylko laska i to niech pozostanie do rozszyfrowania.
Pozostaje jeszcze wyjaśnić, że para uśmiechająca się do siebie i paląca papierosy, to moi rodzice gdy jeszcze nie byli małżeństwem.

[ahalinka]

Piękna para i klimatyczne zdjęcie. Podobny do obojga
Czy to laska z ukrytą szpadą(ostrzem)?

[bobola]

Ta solidna laska nie skrywa narzędzia mordu to jest parasol
W 1962 r. podobny parasol przywiozła mi mama z pobytu w Walii. Laska była bambusowa a pokrowiec przy zdejmowaniu składał się teleskopowo.

[Z_A]

Andrzeju, postanowiliśmy z Halinką pobudzić ponownie wspomnienia i pozwalamy sobie na zamieszczenie fotek(czasem odbiegających latami) związanych z Tobą i Twoją rodziną
Przepraszamy za śmiałość...

[bobola]

Dziękuję za "środki dopingujące", bo ostatnio ciężko mi idzie pisanie.

[prząśniczka]

A dla mnie jednym z moich domowych archiwaliów jest żyrandol, który od zawsze wisiał w domu u moich rodziców. Patrząc na niego byłam pewna, że pochodzi ze zbiorów rodzinnych pamiątek i dopiero gdy pewnego zimowego popołudnia zobaczyłam podobny w domu u mojego kolegi ze studiów dowiedziałam sie, że ów żyrandol pochodzi z lat 60 ubiegłego stulecia i zakupiony został w jednym z łódzkich sklepów, podobnie jak ten u rodziców. Nie zminiło to jednak faktu, że bardzo moja " rodzinna pamiątka" przypadła mi do gustu i teraz zdobi moje małe mieszkanko.

[bobola]

Mogę uściślić, że żyrandol został nabyty w listopadzie 1970 r.w Łodzi w sklepie z lampami u zbiegu Al. Kościuszki i ul. Żwirki. Ceny nie pamiętam ale była dość wysoka.

[prząśniczka]

Historii tych znalezionych w mieszkaniu babci mojego męża uchwytów do szklanek, nie znam, ale są na tyle urocze i niepowtarzalne, że postanowiłam zaprezentować je w dziale " domowe archiwalia".

[bobola]

Dzisiaj od samego rana radiowe wiadomości zdominowane są informacjami o rozpoczynających się maturach. To przyczyniło się do wspólnego, mojego z żoną, wspominania tego czasu, gdy my wspólnie zdawaliśmy maturę. Działo się to 50 lat, lub tylko pół wieku temu (jak ten czas leci).
Wspólna matura poprzedzona była, wspónym uczęszczaniem do tej samej szkoły - Technikum Włókienniczego Nr1 w Łodzi i do tej samej klasy - Dziewiarskiej A. Wspólnie też bawiliśmy się na studniówce i przygotowywali do matury, ja humanista, ona ścisły umysł. Maturalne egzaminy zdaliśmy bez problemów i na tym skończyło się nasze wspólne kształcenie, bo ja poszedłem na uniwerek a ona na polibudę. Jednak pozostała namiastka wspólnego uczenia się, bo na randki umawialiśmy się miejskiej bibliotece.
Bycie razem tak się nam spodobało, że trwa ono do dzisiaj i umożliwia nam wspólne wspominanie dawnych dobrych czasów.
Nie mam pod ręką stosownych archiwaliów ale jak znajdę to zilustruję niniejszą prozę.

[Gdańszczanka]

A te zdjęcia powyżej zatytułowane "przed Gdynią" itp, to chodzi o kina ?
Generalanie Gdynia pasuje tu do tematu Art Deco bo jest perłą modernizmu w Polsce.
Dwie główne ulice miasta i port to zabudowa modernistyczna.