Dwór - Sikórz (pow. płocki)

[UBOOT]

DSCF1589.JPG (188.61 KiB) Przejrzano 8900 razy

Dwór

DSCF1597.JPG (133.71 KiB) Przejrzano 8900 razy

DSCF1592.JPG (147.86 KiB) Przejrzano 8900 razy

DSCF1594.JPG (166.19 KiB) Przejrzano 8900 razy

DSCF1593.JPG (147.21 KiB) Przejrzano 8900 razy

DSCF1595.JPG (152.05 KiB) Przejrzano 8900 razy

DSCF1598.JPG (140.87 KiB) Przejrzano 8900 razy

Majątek (nadal istniejący)

DSCF1601.JPG (150.8 KiB) Przejrzano 8900 razy

DSCF1604.JPG (151.94 KiB) Przejrzano 8900 razy

Cmentarz na którym spoczywają właściciele oraz mieszkańcy majątku(nieczynny i zdewastowany)
wiecej jest tu-> viewtopic.php?f=80&t=1315

DSCF1567.JPG (150.03 KiB) Przejrzano 8900 razy

DSCF1569.JPG (144.88 KiB) Przejrzano 8900 razy

[UBOOT]

Kilka kolejnych fotek z dworu. Z informacji jakie uzyskaliśmy od naszego przewodnika obie dobudówki, wykonane były w późniejszym okresie i przeznaczone były dla odwiedzających gości, którzy gościli często, nawet po kilka miesięcy.

[skowron1980]

Nic bardziej mylnego - boczne skrzydła powstały wcześniej niż środkowy korpus. Skrzydło zachodnie (z lewej strony zdjęcia) to pierwotny stary dwór wzniesiony najprawdopodobniej jeszcze w XVIII wieku. Od strony kościoła prowadzi do niego lipowa aleja datowana na ten właśnie okres. Z czasem na tyłach dworu wzniesiono wolnostojącą oficynę zbudowaną na planie kwadratu (dzisiejsze wschodnie skrzydło - prawa strona zdjęcia). Dopiero na początku XX wieku powstał centralny piętrowy korpus, który połączył oba budynki. Jeśli chodzi o gości, którzy w dwudziestoleciu międzywojennym dwór odwiedzali - temat rzeka. Zbieram teraz informacje na ten temat, kiedy uda mi się tę wiedzę usystematyzować, nie omieszkam napisać.

[UBOOT]

Dzięki Skowron, ciekawa informacja. Przyznam się, że niezależnie od tego co usłyszeliśmy od naszego przewodnika, patrząc na całość, myślałbym podobnie jak on. Niestety, taka informacja, iż dobudowane oficyny pochodzą z 1930 roku, znajduję się też na tablicy przed wjazdem.
Co do gości, czekam z ciekawością na wszelkie informacje.

[Majsterek]

Dziwna sprawa jest z tym pałacem. Popatrzcie na zdjęcia UBOTA powyżej. W tym budynku nic nie trzyma się kupy. te przybudówki są nie w pięć nie w dziesięć, obie inne. wygląda to dosyć okrutnie. Jeszcze te okna po bokach środkowej części, jakby dopasowywane do przybudówek co do wysokości. Jeśli pierwsze były "przybudówki" to po jakie licho ktoś wcisnął między nie ten pałac, to się wydaje estetycznie dziwne.
Na mapie niemieckiej na materiale z lat 30` nie ma dobudówek. dziwne:

Dwór Sikórz.png (619.3 KiB) Przejrzano 8794 razy

Są oczywiście na mapie z lat 60`:

Dwór Sikórz nowy.png (351.88 KiB) Przejrzano 8794 razy

[bobola]

Skłaniam się ku wersji umieszczonej na tablicy informacyjnej. Skowron, z jakich dokumentow czerpiesz swoją wersję

[skowron1980]

Mogę odesłać chociażby do pozycji "Dwory i pałce wiejskie na Mazowszu" panów Libickich. To, że "przybudówki" mają różne kształty świadczy tylko o ich wcześniejszym powstaniu. Gdyby zostały dobudowane później z pewnością byłyby lepiej dopracowane kompozycyjnie (z pewnością nie różniłyby się między sobą) - pamiętajmy, że Piwniccy byli ludźmi zamożnymi i posiadali dużą wrażliwość na kwestie estetyczne. Wykorzystywanie starych dworów w nowych projektach jest normą w historii polskich siedzib ziemiańskich. Część centralna dzisiejszego dworu nie mogła powstać w XIX wieku, ponieważ nosi ewidentne piętno stylu art deco. We wcześniejszym poście wspomniałem o reprezentacyjnej alei dojazdowej - normą było, że aleja taka prowadziła do głównego wejścia dworu. Nieprzypadkowo ta XVIII-wieczna aleja prowadzi do "bocznej dobudówki". Nie radzę sugerować się tą niemiecką mapą, nie raz przekonałem się, że naniesione na niej budynki mają charakter czysto orientacyjny - nie odpowiadający rzeczywistym kształtom. Mam nadzieję, że udało mi się przekonać niedowiarków. Dodam tylko, że informacja o przybudówkach jest jedną z licznych nieprawdziwych informacji umieszczonych na tablicach informacyjnych w całej okolicy.

[Majsterek]

No i wszystko jasne. Tak czy owak, pomijając fatalny stan budynku, sama myśl architektoniczna połączenia dwóch małych budynków jednym większym, i to w innym stylu, daje bardzo nieciekawy efekt.

[RafalS]

Istnieją różne źrodla wykuczjace sie nawzajem, jedne podaja ze oficyny są wczesniejsze niz glowny korpus a inne odwrotnie. Ciezko okreslic ktora jest prawdziwa. Jedna z przyczyn moze byc to ze dwor w okresie I wojny siwatwej zostal czesciowo spalony i moze odbudowa naruszyla komozycje. Wg mojej skromne opinii uwazam ze jednak oficyny sa starsze poniewaz niskie sciany, wysoki dach swiadczy raczej o tym ze sa to budynki moze nawet z konca XVIII w. Budowa dworu a moze przebudowa datowana jest na rok 1850 za czasow kiedy majatkiem wladal Eugeniusz Piwnicki.
Po drugie jezeli przyjac ze oficyny powstaly w latach 30 to nie chce mi sie wierzyc zeby taka swiatla dziedziczka jak harabina Piwnicka w otoczeniu ktorej bylo mnostwo artystow, malarzy, pozwolila na takie oszpecenie rezydencji, bo wg mnie te oficyny sa niedopasowane, ale moge sie mylic.

[skowron1980]

Krzyżowo sklepiona sień oraz zachowany w jej wnętrzu (chociaż nieczynny) kominek wciąż robią wrażenie.

[skowron1980]

Oto zdjęcie wykonane w latach 30-tych w Sikorzu, a na nim Ludwik Hieronim Morstin i jeden z mieszkańców dworu - spaniel Łatka. Poniżej Łatka na rysunku Józefa Czajkowskiego, wraz z dedykacją dla jednej z córek właścicieli majątku.

Wszystkich zainteresowanych historią dworu w Sikorzu, losami jego przedwojennych mieszkańców i odwiedzających go w tamtym okresie artystów, zapraszam do lektury 5. numeru Naszych Korzeni.

[Dziadek Jacek]

Czy ktoś interesował się 2,5 metrowym "lejem po bombie" widocznym na powojennej mapie warstwicowej (przy samej lewej krawędzi) zamieszczonej przez Majsterka? Kiedyś go wirtualnie "znalazłem", ale że to nie po dobrzyńskiej stronie Skrwy to dałem spokój - teraz się samo jeszcze raz napatoczyło więc pytam. Leży na wysokiej skarpie i wygląda jak wzorcowa pozostałość po gródku z zarysowanym, wyraźnym odcięciem - przekopem. Często nowe siedziby budowano w sąsiedztwie starych. (Może to być też stanowisko ochrony p.lot.)

[skowron1980]

Dla wszystkich, którzy już widzieli poświęconą art deco nową wystawę w Muzeum Mazowieckim w Płocku, mała ciekawostka - dowód (nawiasem mówiąc nie jedyny), że Sikórz miał okazję zapisać się w historii tego nurtu w sztuce. Poniższe zdjęcie przedstawia zaprojektowany przez Janinę Konarską i wyprodukowany w latach trzydziestych przez spółdzielnię ŁAD gobelin. W polu głównym gobelinu widoczny jest dwór w Sikorzu wraz z otaczającym go ogrodem. Na pierwszym planie m.in. Eugenia Piwnicka, a także pewien znany nam z wcześniejszych postów pies. W polach bocznych kaczki na Skrwie w pobliżu młyna. Gobelin trafił na pokład słynnego transatlantyku "Batory", gdzie ozdobił wnętrze tzw. werandy turystycznej (patrz fot. nr 2).

[skowron1980]

Chciałbym wrócić raz jeszcze do osoby Ludwika Hieronima Morstina, a jest ku temu niebywała okazja. Na rynku antykwarycznym pojawił się ostatnio nie lada cymes – w ofercie warszawskiej galerii Lapidarium https://www.lapidarium.pl/ wystawiono na sprzedaż archiwum fotograficzne L.H. Morstina, obejmujące kilkaset fotografii dokumentujących życie naszego bohatera. Mnóstwo miejsc, znanych osób, proszę tylko spojrzeć na próbkę reprezentującą zawartość tego rewelacyjnego zbioru:

https://photos.google.com/share/AF1QipM ... FHa1FoLTJB

Wśród fotografii można natrafić oczywiście na wątki związane z Sikorzem - poniżej dwie karty z jednego z albumów, a na nich: duża fotografia portretowa Eugenii Piwnickiej, Kate i Lili na przydworskim tarasie w Sikorzu, widoki z ogrodu na dolinę Skrwy, fragment dworskiego budynku oraz kilka ujęć wspomnianego tarasu z potężnym, ocieniającym go kasztanowcem. Szczególnie cenna jest fotografia ukazująca dwór. Dzięki niej dowiadujemy się, że dach głównej części rezydencji miał pierwotnie formę naczółkową. Przyznam, że nie miałem o tym pojęcia – wszystkie znane mi archiwalne zdjęcia ukazują budynek przykryty dachem prostym, do owej przebudowy musiało zatem dojść stosunkowo wcześnie. Na ostatnim zdjęciu widać towarzystwo zgromadzone na nieistniejącym już dziś tarasie, wśród nich Eugenia Piwnicka (na leżaku w środku) oraz Ludwik Hieronim Morstin (pierwszy z prawej).

LHM.jpg (249.21 KiB) Przejrzano 622 razy

A.jpg (90.4 KiB) Przejrzano 622 razy

B.jpg (101.92 KiB) Przejrzano 622 razy

Korzystając z okazji chciałbym poinformować, że „Kwietnik w Sikorzu” jest wreszcie dostępny online. Niezmiennie zachęcam do lektury i robię to nie z czczej próżności, ale w nadziei na jak najszersze rozpropagowanie zawartej tam wiedzy.
http://mbc.cyfrowemazowsze.pl/dlibra/do ... =&lp=1&QI=

[konwalia]

Może tu to pasuje jak kwiatek do kożucha.. jednak z braku odpowiedniego wątku i wspomnianą osobę p. Piwnickiego zostawiam to tu.

z: Hasło: dwutygodnik gospodarczo -polityczny Mazowsza Płockiego R. 1 , nr 2 (29.01.1933)

[Majsterek]

Dzięki za ten strzępek historii. Jest to ciekawe świadectwo zaangażowania Polaków tamtej epoki, oddanych służbie ojczyźnie w okresie poprzedzającym wojnę. Może dla niezbyt zorientowanych należy przypomnieć czym był Związek Strzelecki w dwudziestoleciu. Dla starszych przywołaniem najpiękniejszych, najdonioślejszych wspomnień z okresu organizowania zbrojnego wysiłku niepodległościowego. To właśnie Ci Strzelcy "maszerują, karabiny błyszczą, szary strój, a przed nimi drzewa salutują, bo za naszą Polskę idą w bój". Strzelcy pomaszerowali do Legionów i dali przykład że można. Dla młodzieży z lat dwudziestych Strzelec to realizacja zamiarów sprawdzenia się w wojskowym sznycie, ale przede wszystkim kształtowanie postaw, wychowanie w duchu szacunku dla Polski. Dziś nie do pomyślenia.

Należy wspomnieć że organizatorzy Związku, po najeździe niemieckich hien, stali się jednymi z pierwszych do odstrzału. Niemcy znali potencjał tych jednostek, mieli ich na proskrypcyjnych listach i nie mieli dla nich litości. Np. przywołany w tekście ppor. Eugeniusz Gessek (Organizator i dowódca Służby Zwycięstwu Polski na terenie Płocka. Znany w Płocku kierownik szkoły podstawowej, a jednocześnie gimnazjalny nauczyciel wychowania fizycznego) został zamordowany w Łącku w marcu 1940. Spoczywa na zabytkowym cmentarzu w Płocku wraz z innymi członkami rodziny zamordowanymi przez wielbicieli praworządności z wyłączeniem odpowiedzialności.