Rezerwat Sikórz

Postautor: **UBOOT** » wt paź 13, 2009 5:46 pm

,,Rezerwat Sikórz"- Nadleśnictwo Płock, gm. Brudzeń Duży, o powierzchni 142.75 ha (12 kilometrowy odcinek) Przepiękny krajobraz przełomu Skrwy Prawej, tworzącej liczne meandry i rozlewiska. Zbocza skarp porośnięte są lasem gradowym z dębem szypułkowym, klonem, lipą drobnolistną, sosną pospolitą, modrzewiem europejskim i świerkiem pospolitym a rozlewiska porasta las łęgowy. W runie występują gatunki chronione jak: śnieżyczka przebiśnieg, lilia złotogłów, wawrzynek wilczełyko, bluszcz pospolity, kokoryczka wiosenna. Pod samym Sikorzem na zboczu doliny rosną potężne często ponad stuletnie drzewa, a na jej zabagnionym dnie, w pobliżu malowniczych pozostałości młyna, znajdują się znaczne obszary podmokłych olsów. Na dalszym odcinku dolina rzeki jest wąska i ma charakter przełomowy, co utrudnia wędrówkę. W wielu miejscach brzegi są bardzo strome, w korycie leżą liczne powalone pnie i głazy. Spotkać tu można girlandy wspinającego się na drzewa chmielu i zimozielonego bluszczu.
Na stoku wzniesienia, nad doliną strumyka, jest cmentarzysko z epoki neolitu (około 2500-1700 p.n.e.). Cmentarzysko jest wiązane z kulturą amfor kulistych. Znaleziono tu ślady zbiorowych pochówków ludzi wyposażonych w naczynia gliniane, wyroby krzemienne i kościane.

Postautor: **Majsterek** » wt lis 16, 2010 6:54 pm

Jeżeli chodzi o cały Brudzeński Park Krajobrazowy, a o rezerwaty takie jak Brwilno, Sikórz czy Brudzeńskie Jary w szczególności to ziemia ta stanowi "rezerwuar" przyrodniczy dla degradowanego dziś Mazowsza Płockiego. Trzeba tu zwrócić szczególną uwagę na geomorfologię czyli na to co ktoś tu pięknie nazwał "architekrurą natury". (nigdzie nie znalazłem pełniejszej definicji tej dziedziny geografi) Rzeźba terenu jest tu tak bogata w formy (głównie glacjalne), że samo poznanie ich wszystkich zajmuje lata. W odkrywaniu krajobrazów (których istnienia 9 na 10 Płocczan nie wyobraża sobie) towarzyszą nam mieszkańcy ostępów, borów, moczar. Składamy więc wizytę godnym gospodarzom: ptakom, drzewom... . Towarzyszy nam także duch historii, która plotła się przez wieki, pozostawiając pośród mozajki pól i lasów; i średniowieczne grodziska... i mogiły partyzantów... i kto wie co jeszcze... .

I jeszcze jedno, najważniejsze: granica parku to tylko granica, i nic więcej. Dostojne, bogate w historię, okraszone wyjątkowymi krajobrazami Mazowsze to rubież tak wielka, jak wielkie są chęci chcącego je poznawać.
Jeśli temat znajdzie zainteresowanie, jestem skłonny przybliżyć ten bardziej geograficzny aspekt...

Postautor: **Majsterek** » pt sie 31, 2012 6:39 pm

Mieszkaniec rezerwatu

: Sikórz_25.jpg (137.99 KiB) Przejrzano 5642 razy

: Sikórz_26.jpg (122.99 KiB) Przejrzano 5642 razy

Tygrzyk paskowany

Postautor: **Majsterek** » sob lut 23, 2013 6:02 pm

: Rezerwat Sikórz.png (198.17 KiB) Przejrzano 5617 razy

W rezerwacie ciekawa jest również zima. Przyroda zdaje się spać pod puszystą, białą kołdrą. Warstwa puchu ma dziś około 15 cm, ale to już połowa lutego, niedługo zniknie by uwolnić leśne runo. Przykryte starorzecza i bagniska sprawiają wrażenie martwych. Jedyną oznaką życia są ślady na drzewach pozostawione przez bobry, no i oczywiście przelewające się wody rzeki. Jedno pozostaje tu niezmienne o każdej porze roku: cisza i spokój w powietrzu, na dno doliny nie dostają się podmuchy wiatru, który na górze wcale nie jest taki nieznaczny. Brak listowia na gałęziach drzew zapewnia świetną widoczność ukształtowania terenu, właśnie teraz najdobitniej widać, jak ciekawie natura ułożyła linie stoków doliny. Można dostrzec prawdziwą wielkość prawie pionowych ścian jarów.